طراحی شبکه پایش آب زیرزمینی با استفاده از تحلیل آسیب پذیری در محدوده شعاع موثر چاه های پایش
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 135
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IWRR-16-3_003
تاریخ نمایه سازی: 29 بهمن 1401
چکیده مقاله:
پایش کمی و کیفی آبهای زیرزمینی قسمت جدانشدنی سیستم اطلاعات محیط زیستی است. روشهای مختلفی برای طراحی شبکه پایش آب زیرزمینی وجود دارد. در تحقیق حاضر سعی بر این بود تا روشی نوین جهت طراحی منعطف شبکه پایش تدوین شود. منظور از منعطف این است که نتایج حاصل از این تحقیق به تصمیم گیرنده این امکان را میدهد تا با در نظر گرفتن سطح بودجه اختصاص یافته به طرح، تعداد محدودی از چاههای با اولویت بالا را انتخاب کند. همچنین این امکان وجود دارد تا این روش به راحتی برای چاههای در دست مطالعه یا احداث نیز استفاده گردد. همینطور در این روش طراحی منحصر به پایش فقط یک پارامتر (در تحقیق حاضر غلظت EC) نیست و به سادگی میتوان یک یا چند پارامتر را جایگزین نمود. برای محاسبه آسیبپذیری آبخوان مدل DRASTIC استفاده شده است که از هفت لایه مربوط به آبخوان شامل عمق آب زیرزمینی، تغذیه خالص، مصالح تشکیل دهنده آبخوان، نوع خاک، توپوگرافی، ماهیت منطقه غیر اشباع و هدایت هیدرولیکی مصالح آبخوان تشکیل شده است. که وزن لایههای آن با استفاده از الگوریتم تکاملی تفاضلی (DE) به منظور یافتن بیشترین همبستگی بین نقاط آسیبپذیر و نقاطی که غلظت بالایی از هدایت الکتریکی دارند، بهینه شدهاند. در نتیجهی این بهینهسازی مقدار تغذیه آبخوان (نفوذ واقعی آب به آبخوان) بیشترین همبستگی را دارد که این موضوع با استفاده از مقایسه نقشههای تغذیه و هدایت الکتریکی صحتسنجی میگردد. سطح حوضه به سلولهایی با ابعاد ۶۰ متر تقسیم شد. در استراتژی اول سلولهایی که حداقل در ۶۰ درصد حالات مقدار آسیبپذیری آنها بیشتر از میانگین است و در استراتژی دوم سلولهایی که حداقل در ۲۵ درصد حالات مقدار آسیبپذیری آنها بیشتر از میانگین به علاوه انحراف معیار است، مشخص شدهاند. با کمک مدل WhAEM۲۰۰۰ حریم حمایتی (۱۰ ساله) چاههای آب شرب موجود محاسبه شد و در نهایت چاههای پایش به وسیله تعداد سلولهای محصور در حریم هر چاه اولویتبندی شدند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین یوسفی
دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مونا جمال امیدی
دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
علی مریدی
دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :