عوامل موثر بر میزان شوری و ECرودخانه میمه و راهکارهای علاج بخشی

با توجه به احداث سد مخزنی در مسیر رودخانه میمه، این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر در کاهش کیفیت آب و ارائه راهکارهای علاج بخشی انجام گردید. برای این منظور با بررسی های میدانی ایستگاه های نمونه برداری (۳۵ ایستگاه) در طول مسیر رودخانه تعیین و به مدت یک سال (۹۵-۹۶) به صورت ماهیانه در ایستگاه های منتخب اقدام به اندازه گیری دبی، EC، دما و نمونه برداری گردید. بعد از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه خصوصیات فیزیکی – شیمیایی آن ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد کیفیت آب رودخانه از بالادست به سمت پایین دست به تدریج کاهش می یابد؛ بطوریکه در محل اتصال رودخانه سرکده به رودخانه میمه در اثر ورود آب چشمه گوگردی قدح و رودخانه سیول به ترتیب با متوسط سالانه هدایت الکتریکی ۲۱۶۰۰ و ۷۷۷۵۰ میکرو زیمنس بر سانتیمتر، مقدار هدایت الکتریکی رودخانه به بیش از ۲۳۰۰۰ میکرو زیمنس بر سانتیمتر می رسد؛ بنابراین پس از تلاقی رودخانه سرکده با رودخانه میمه، مقدار هدایت الکتریکی رودخانه میمه به بیش از ۱۱۰۰۰ میکرو زیمنس بر سانتیمتر می رسد. جهت علاج بخشی این مشکل و بهبود کیفیت آب، راهکارهایی از قبیل احداث کانال هایی در محل زون های شوری، بسترسازی مناسب، احداث تونل و خط لوله با قطر مناسب جهت انتقال آب عوامل شوری به پایین دست سد میمه پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، راهکارهای علاج بخشی ، عوامل موثر ، زون های شوری ، رودخانه میمه