شخینا در ادبیات دینی یهودی
محل انتشار: فصلنامه اندیشه دینی، دوره: 10، شماره: 35
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 343
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRT-10-35_005
تاریخ نمایه سازی: 29 بهمن 1401
چکیده مقاله:
شخینا (همان سکینه) به معنای آرامش، رسانندهی مفهوم حضور الاهی در ادبیات دینی یهودی است. در این مقاله، ابتدا تحولات معنایی شخینا از زمان نگارش تلمود توسط ربانیان یهودی تا فلاسفهی یهودی معاصر، بررسی شده است. در ادبیات تلمودی، شخینا گاه به معنای وجه خداوند است و گاه به جای خود خدا به کار رفته است. در حکمت الهی حسیدیزم، شخینا با مفهوم جلال الاهی یا کاود که واسطه در آفرینش است، تطبیق معنایی یافته است . در مکتب قبالا، شخینا همان ملکوت است، آخرین سفیرا در عالم سفیروت یا تجلیات الاهی، که دارای موقعیت و نقشی خاص است. شخینا مظهر وجه تانیث در عالم الوهی است و نمایندهی «من» الاهی و منزلگه سکونت نفس انسانی است. سپس به اسطورهی فراق شخینا از اصل الوهی خویش در نتیجهی گناه آدم و هبوط او از بهشت پرداخته شده است. همچنین نمادهای مختلف شخینا در مکتب قبالا و آیین ها و مراسم قبالایی مربوط به آن بیان شده است.
کلیدواژه ها:
۱- شخینا ۲- حضور الاهی ۳- حسیدیزم ۴- جلال الاهی ، ۵ مکتب قبالا ۶- عالم سفیروت ۷-گناه آدم
نویسندگان
شایسته شریعتمداری
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :