مدل برنامه ریزی خطی فازی برای بهینه سازی الگوی کشت در حوضه ی زرینه رود

بخش کشاورزی بزرگ ترین مصرف کننده ی آب بوده و عدم قطعیت از جمله مسائل اجتناب ناپذیر در مدیریت آب در این بخش است. لذا در مطالعه ی حاضر، به منظور بهینه سازی الگوی کشت در حوضه زرینه رود با هدف حداکثرسازی سود خالص کشاورزی و با درنظرگیری عدم قطعیت های موجود، از برنامه ریزی خطی تماما فازی و با دو روش حل متفاوت، استفاده شده است. عدم قطعیت های موجود در تدوین بهینه ترین الگوی کشت، با استفاده از روش فازی لحاظ گردیده است و همچنین به منظور در نظرگرفتن عدم قطعیت های ناشی از محدودیت مقدار آب دردسترس، سه وضعیت هیدرولوژیکی حداقل، متوسط و حداکثر مقادیر در بهینه سازی فازی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از اجرای بهینه سازی تماما فازی، حاکی از افزایش سود خالص به میزان ۵۳/۲ درصد نسبت به بهینه سازی قطعی و افزایشی معادل ۳۴/۳۶ درصد نسبت به الگوی کشت فعلی از طریق کاهش سطوح زیرکشت محصولات با سود خالص کم و افزایش سطح زیرکشت محصولات با درآمد بالا می باشد. همچنین استفاده از برنامه ریزی خطی تماما فازی منجر به صرفه جویی بیش تری در مصرف آب به میزان ۲۲/۸۸ درصد می گردد. درنظرگیری باندهای عدم قطعیت ۱۰ و ۲۰ درصدی درخصوص برخی از پارامترهای مدل بهینه سازی، به ترتیب منجر به ایجاد صرفه جوئی بیش تر در مصرف آب و حصول سود خالص بیش تر از کشت محصولات الگوی کشت می گردند. بدین ترتیب، بهینه سازی الگوی کشت با درنظرگیری عدم قطعیت های حاکم، به کمک روش فازی امکان برنامه ریزی بهینه تر آب کشاورزی را فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه ی کشت ، برنامه ریزی خطی فازی ، زرینه رود ، عدم قطعیت