بررسی جایگاه وحدت در نزدیکی بین مذاهب اسلامی

انسانها از بدو تولد به زندگی مشترک و به جمع و اجتماع تمایل دارند. دانشمندان و عرفای اسلامی نیز بر این باورند که عالم بر مبنای اتحاد و یگانگی استوار است و اگر یک اراده و یک نظام هماهنگ بر این عالم حکم فرما نباشد و یک هدف، مورد نظر نباشد جهان به پرتگاه نیستی و نابودی سقوط میکند و تباه می گردد بنابراین اگر بین ذرات هر شیء الفت و اتحاد ایجاد نشود، آن شیء وجود خارجی پیدا نمی کند. از آنجا که نظام تکوین و تشریع با یکدیگر هماهنگی و تطابق دارند و همان طور که آفرینش براثر ائتلاف و اتحاد به وجود آمده و اساس جهان بر این مبنا پایه گذاری شده است، بنابراین کمال مادی و معنوی و آسایش و سعادت جوامع انسانی نیز در گرو وحدت و الفت است. وحدت اسلامی عبارت است از نوعی هم سویی هم فکری و همکاری میان پیروان مذاهب مختلف اسلامی در عرصه های مشترک و مختلف ،سیاسی ،اجتماعی، فرهنگیو مذهبی و... بر اساس اصول مشترک ثابت و مسلم سیاسی و پرهیز از هرگونه عداوت، تفرقه و دشمنی است. آنچه از واژه وحدت به ذهن خطور می کند، معمولا معنی عام وحدت است جسمیه دراسات العالم الاسلامی که شامل ابعاد مختلف همکاری میان مسلمانان شده است. حل اختلافاتو شبهات حضور فعال تاثیر گذار و به موقع علماء و اندیشمندان، تعظیم شعائر دینی و تقویت ارزشهای اخلاقی میتواند پایه وحدت را در حوزه مذهب و فرهنگ بیشتر کند. ایجاد وحدت نیازمند پیش زمینه فکری و فرهنگی خواهد بود ایجاد حکومت اسلامی واحد میتواند زمینه تحقق را فراهم آورد در حوزه اقتصاد نیز توسعه و تقویت روابط اقتصادی، تقویت صنعت جهانگردی و یکپارچه سازی نظام بانکداری در کشورهای اسلامی میتواند تاثیر گذار باشند و این نشان دهنده لزوم حضور کارشناسان سیاسی و اقتصادی در کنار کارشناسان مذهبی است. یک امت میبایست به اصول مشترکی پایبند باشند که اساس اتفاق نظر دانشمندان بر اسلامی این اصول عبارت اند از ،توحید نبوت و معاد این اصول در کتاب و سنتو در بین همه مذاهب اسلامی به عنوان پایه و اساس و ملاک مسلمان بودن شناخته شده است که انکار و یا حتی عقیده نداشتن به یکی از آنها خروج از اسلام را سبب میشود و برعکس، تنها اعتقاد به این سه ،اصل مسلمان بودن فرد را کفایت میکند

کلیدواژه ها:

تقریب ، همگرایی مذاهب اسلامی ، برادری ، فقر اقتصادی