بررسی تاثیر تلفیق پلیمرهای سوپر چاذب و ورمی کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود در شرایط دیم

به منظور بررسی اثرات مختلف پلیمر سوپرجاذب و کود ورمی کمپوست بر عملکرد و اجزاء عملکرد نخود دیم گریت،آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو عامل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۹۴-۹۳ در شهرستان الشتر اجرا گردید. عامل اول پلیمر سوپرجاذب در چهار سطح(عدم استفاده(شاهد)،۲۰۰،۱۰۰ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار) و عامل دوم کود ورمی کمپوست در سه سطح(عدم استفاده(شاهد)، ۵/۷ و ۱۵ تن در هکتار) بود. بنابر نتایج این آزمایش مقایسه میانگین تیمارها نشان می دهد که حداکثر عملکرد دانه(۶/۹۴۳ کیلوگرم در هکتار) مربوط به سطح سوم سوپرجاذب(۲۰۰ کیلوگرم در هکتار) و عدم مصرف ورمی کمپوست می باشد که نسبت به شاهد افزایش نشان می دهد. بنابر نتایج آزمایش مقایسه میانگین ها نشان می دهد که حداکثر عملکرد دانه (۴/۸۳۱ کیلوگرم در هکتار) مربوط سطح سوم سوپرجاذب می باشد که نسبت به تیمار شاهد ۴/۲۰ درصد افزایش نشان داد. همچنین حداکثر عملکرد دانه (۴/۷۹۸ کیلوگرم در هکتار) از سطح سوم ورمی کمپوست (۱۵ تن در هکتار) بدست آمد که نسبت به تیمار شاهد ۳/۱۲ درصد افزایش نشان داد. استفاده از ورمی کمپوست و سوپرجاذب در گیاه گندم در شرایط دیم، موجب بهبود چشمگیر عملکرد و شاخص های عملکردی گردید، این تاثیر مثبت می تواند به قابلیت تحریک کنندگی فعالیت میکروب های مفید خاک توسط ورمی کمپوست و توانایی آن در بهبود جذب عناصر معدنی پر مصرف و کم مصرف و همچنین توانایی در جذب و نگهداری آب نسبت داده شود.

کلیدواژه ها:

عناصر غذایی ، جذب آب ، ظرفیت نگهداری آب ، تخلخل ، ماده آلی