تبیین سازه های پیش بینی کننده گرایش به کارآفرینی در بین زنان روستایی

امروزه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، کارآفرینی روستایی به طور عام و کارآفرینی زنان روستایی به طور خاص به عنوان کلید توسعه اقتصادی و نیز بهبود کسب و کار به حساب می آید. هدف از این مطالعه تبیین سازه های پیش بینی کننده گرایش به کارآفرینی در بین زنان روستایی می باشد. پژوهش از نظر ماهیت کمی، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها، میدانی بود. جامعه آماری این پژوهش را زنان روستایی در پنج روستای دهستان ده پیر جنوبی از توابع شرقی شهرستان خرم آباد مرکز استان لرستان تشکیل دادند (۷۵۶N=) که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه ۲۵۶ نفر انتخاب شد. روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب بود. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته بود که روایی صوری آن بر اساس نظر جمعی از اعضای هیئت علمی و صاحب نظران مربوطه تایید شد. افزون بر این، برای تعیین میزان پایایی بخش های مختلف پرسش نامه، از مطالعه راهنما و محاسبه ضریب آلفا کرونباخ استفاده شد که برای بخش های مختلف پرسشنامه بین ۷۰/۰ و ۹۱/۰ محاسبه شد. نتایج به دست آمده از مدل معادله های ساختاری نشان داد، سه سازه هویت خود، خودکارآمدی و تسهیلات، سازه های موثر بر گرایش زنان روستایی به کارآفرینی به صورت مثبت و مستقیم می باشند. این سازه ها در نهایت توانستند ۸۶ درصد از تغییرات گرایش زنان روستایی به کارآفرینی را پیش بینی کنند. نتایج این مطالعه پیامدهای مهم برای سیاست گذارانی دارد که به دنبال ترویج فرهنگ کارآفرینی زنان روستایی هستند.

کلیدواژه ها:

گرایش ، کارآفرینی ، زنان روستایی ، سازه های روانی- اجتماعی