ارزیابی برنامه ها و سیاست های تاثیرگذار بر حوضه آبریز زاینده رود با تکیه بر تحولات جمعیت شناختی

ایران با یک سوم متوسط بارش جهانی جز مناطق خشک جهان محسوب می شود استان اصفهان به عنوان استان مهم در ایران از این امر نیز مستثنی نیست لذا تعادل عرضه و تقاضای منابع آبی در این استان به عنوان یک رویکرد استراتژیک بایستی مد نظر قرار گیرد. در این پژوهش براساس رویه مرسوم در روش نظریه مبنایی پرداخته شده و احصای نتایج مربوط به کدگذاری باز داده ها و در ادامه کدگذاری گزینشی و محوری ارائه شده است. جهت مطالعات نظری و پیشینه از روش کتابخانه ای و ابزارگردآوری داده ها از طریق فیش برداری، منابع آماری، اسنادی و توصیفی استفاده شده است. خبرگان پژوهش مشتمل بر ۱۳ نفر از متخصصین کشور بوده اند که موضوع مورد بررسی را می شناخته اند .نتایج نشان داده است که جمعیت وتحولات مهاجرتی شهری به ویژه ناشی از پیدایش خشکسالی، جذابیت کانون شهری اصفهان برای زندگی، ضعف در تصمیم گیری و برنامه ریزی بر مبنای داده های جمعیتی و اساس فقدان برنامه ریزی جمعیتی را در پی داشته و این مساله نیز بیشتر کانون های شهر و روستا را دراین استان مورد توجه قرار داده است. بارگذاری بیش از حد بر منابع آبی پیامدهایی همچون خطرات ناشی از خشک شدن گاوخونی، فرونشست زمین، تهدید معیشت روستایی و نیز آسیب های ناشی از مهاجرت در شهرهای استان و در نهایت سرایت پذیری مسئله به یک معضل ، نارضایتی و بحران اجتماعی را در بر داشته است. سیاست های حاکمیت همراه با جریانهای متعدد اجتماعی، ادامه حیات برای رودخانه زاینده رود را با یک مساله چالشی مواجه نموده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، سیاستها ، حوضه زاینده رود ، ، تحولات جمعیتی