تاثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن پروتئین شوک گرمایی ۷۰ و کاسپاز ۳ کاردیومیوسیت های موش های نر مدل سکته قلبی.

هدف: هدف پژوهش بررسی تاثیر تمرین هوازی تناوبی شدید بر بیان ژن پروتئین شوک گرمایی ۷۰ و کاسپاز ۳ کاردیومیوسیت های موش های نر مدل سکته قلبی بود. روش شناسی: تعداد ۳۰ سر موش صحرائی نر ۱۶ هفته ای با وزن ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم نژاد ویستار با تزریق درون صفاقی ایزوپروترنول (با دوز ۱۰۰ میلی گرم بر هر کیلوگرم وزن بدن در دو روز متوالی) دچار آنفارکتوس میوکارد (تایید از طریق شاخص های آسیب قلبی: CK، LDH و CTnI) شدند و به طور تصادفی در سه گروه (۱۰ سر موش در هر گروه) کنترل سالم، کنترل سکته، سکته + تمرین (HIIT+MI) تقسیم شدند. تمرین HIIT به مدت ۸ هفته (۵ روز در هفته) شامل ۶۰ دقیقه دویدن تناوبی(۴ دقیقه دویدن با شدت ۹۰-۸۵ درصد VO۲max و ۲ دقیقه ریکاوری فعال با شدت ۶۰ – ۵۰ درصد) انجام شد. بیان ژن های HSP۷۰ و کاسپاز ۳ کاردیومیوسیت ها با استفاده از روش Real-Time PCR انجام شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۰۵/۰ >  pتحلیل شدند. یافته ها: بیان HSP۷۰ کاردیومیوسیت ها در موش های کنترل مدل MI (سکته کنترل) نسبت به گروه سالم کنترل کمتر بود (۰۰۱/۰=p)؛ با این حال، بیان HSP۷۰ در گروه تمرین HIIT به طور معنی داری بیشتر از گروه سکته کنترل و کنترل سالم بود (به ترتیب ۰۰۱/۰=p، ۰۰۱/۰=p). همچنین، بیان کاسپاز ۳ در گروه تمرین HIIT به طور معنی داری کمتر از گروه های کنترل سالم و کنترل سکته بود (به ترتیب ۰۰۱/۰=p، ۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید در مهار آپوپتوز قلبی ناشی ناشی از سکته موثر باشد. اما، به دلیل محدودیت های تحقیق و کمبود شواهد، هنوز نیاز به تحقیقات بیشتر باقی است.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی شدید ، پروتئین شوک گرمایی ۷۰ ، سکته قلبی ، کاسپاز ۳