تدوین پروتکل طرحواره درمانی برای کاهش اضطراب کودکان ۸ تا ۱۳ سال و مقایسه ی اثربخشی آن با درمان شناختی رفتاری

مقدمهاضطراب اصطلاح کلی است که به دو مفهوم مجزا یعنی عوامل اضطراب زا (ویژگی های محیطی یا افکاری که واکنش ناخوشایندی در فرد ایجاد می کنند) و فشار (واکنش ناخوشایند فرد به عوامل اضطراب زا) اطلاق می شود. پژوهش حاضر با هدف کاهش اضطراب در کودکان انجام شدروش کارروش مطالعه، نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه ی آماری این پژوهش شامل ۳۱ نفردانش آموزان ۸ تا ۱۳ ساله در یک مدرسه دوشیفته در منطقه ی یک شهرستان قم در سال ۱۳۹۸ هستند که در ۳ گروه به مدت ۴ ماه مورد ازمون قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات پس آزمون نیز بعد از ۴ ماه ازمون پیگیری انجام شد . گروهها شامل گروه دانش آموزان دارای نشانگان اضطراب با رویکرد طرحواره درمانی ، گروه دانش آموزان دارای نشانگان اضطراب با رویکرد درمان شناختی رفتاری و گروه گواه که هیچ درمانی را دریافت نکردند در نظر گرفته شد که نمونه های آزمایشی به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و وارد پژوهش شدند. در این پژوهش از پرسشنامه ی مصور طرحواره دوسلدف برای کودکان (DISC) ۲۰۱۷) و مقیاس اضطراب کودکان اسپنس فرم ولدین(SCAS (۱۹۷۷) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS-۲۳ استفاده شده است.نتایجیافته ها نشان داد که بین نمره ی پیش آزمون ، پس آزمون و مرحله پیگیری، اضطراب در گروه طرحواره درمانی و نیز در گروه درمان شناختی رفتاری تفاوت معناداری وجود دارد؛ همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که بین میانگین نمره ی اضطراب در بین اعضای سه گروه تفاوت معناداری وجود دارد (P<۰/۰۵).

کلیدواژه ها:

اضطراب ، طرحواره درمانی ، کودکان ، شناختی رفتاری