بررسی عناصر فضایی مدارس ابتدایی و مولفه های موثر در ارتقاء یادگیری

آموزش و پرورش زیربنای ساخت جامعه سالم بوده و محیط های آموزشی بیشترین اثر را بر تمدنسازی جوامع به عهده دارند که لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است ؛ در سالهای اخیر با توجه به رشد و تغییرات شیوههای آموزشی ، سازگارکردن بستر یادگیری با نیازهای یادگیرنده، بیش از پیش در کانون توجه متخصصان این حیطه قرار گرفته است و بازنگری در نحوه برخورد با طراحی فضاهای آموزشی موضوعی است که ذهن بسیاری از متخصصان آموزشی را به خود معطوف ساخته است . هدف از انجام پژوهش با توجه به افت ارتقاء یادگیری در مدارس و اهمیت چگونگی فضا در کنترل رفتارهای آموزشی با توجه به قابلیت های محیطی ، شناخت عناصری از فضاهای آموزشی است که از دیدگاه متخصصان دارای اهمیت هستند و موجب افزایش یادگیری دانش آموزان می شوند. ضرورت تحقیق با توجه به نقش آموزش به عنوان اصلی ترین هدف مدارس و نقش فضا در مطالعات روانشناسی محیطی به عنوان وجه غالب قابل بررسی است . در این پژوهش هدف اصلی دستیابی به معیارهای طراحی معماری مدرسه که شامل شاخصه هایی جهت ارتقا یادگیری دردانش آموزان باشد، بوده است . این پژوهش با رویکرد توصیفی - تحلیلی انجام گرفته که برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده می نماید از ابزارهای مربوط به رویکرد در روند این تحقیق بطور استاندارد استفاده گردیده است . یافته های تحقیق نشانگر آن است که در معماری فضاهای آموزشی توجه به کودک محوری ، کیفیت های ادراکی و بصری ، ارتباط مدرسه با جامعه و خصوصیات محیطی کالبدی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و رعایت این موارد سبب ارتقا یادگیری در مدارس می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، فضاهای آموزشی ، یادگیری ، مدارس ابتدایی .