آرایه های نمادین در نگاره پادشاهی لهراسب در شاهنامه ۶۰۰w

این مقاله تلاش دارد با روش توصیفی -تحلیلی بر پایه مطالعات کتابخانه ای و اسنادی یک نگاره با موضوع پادشاهی لهراسب از شاهنامه صفوی ، به شماره w۶۰۰ را با هدف شناسایی وجوه نمادین و رمز و رموز به کار رفته در نگاره پادشاهی لهراسب مورد توصیف و تحلیل قرار دهد . یافته ها گویای این است که نگاره مورد نظر متشکل از جلوههای بارز و چشم نوازی است که با ویژگی های نمادین گوناگون، رشته های ارتباطی خود را با واقعیت ملموس حفظ کرده است ؛ به عبارت دیگر، نگارگر ایرانی با بهرهگرفتن از بستر ارزشمند مفاهیم عمیق حکمت ایرانی و عرفان اسلامی ، با ترکیب ویژگی های مختلف ، عناصر بصری را با عملکردهای متفاوت به منصه ی ظهور رسانده و توانسته است در فضای نگارهها با چیدمانهای نمادین ، پیوند و ارتباط با معانی و مفاهیم نامحسوس را فراهم سازد. در واقع هدف او نه تنها در پی بازنمایی طبیعت ملموس، بلکه در جهت فرانمایی جلوههای نمادین بوده است . با بررسی انواع نمادها می توان اذعان داشت که ابداع و استفاده از عناصر نمادین در این نگاره شامل عناصر بصری طبیعت ، رنگ ، نقوش متنوع هندسی ، اسلیمی و ختایی می باشد.

کلیدواژه ها:

دوره صفوی ، شاهنامه فردوسی w۶۰۰ والترز ، نمادشناسی ، پادشاهی لهراسب ، نگارگری