اثر حجم خمیر در دانه بندی های مختف بر کارایی بتن های خودتراکم

بتن خود تراکم (SCC)به دلیل کارپذیری مطلوبی که دارد در اجرای بسیاری از سازه ها مورد استفاده قرار می گیرد. به منظور تامین خواص کارایی و پایداری بتن خود تراکم ، این بتن معمولا با حجم مواد پودری (خمیر) بیشتری در مقایسه با بتن های معمولی تولید می شود. رفتار و خصوصیات کارایی و دوام بتن خود تراکم تحت تاثیر ترکیب خمیر سیمان و حجم خمیر و توزیع دانه بندی سنگدانه ها می باشد. در این مطالعه به بررسی تاثیر حجم خمیر اضافی در بتن های خود تراکم بر روی کارایی و مقاومت فشاری این بتن ها پرداخته شد. بدین منظور دوازده( ۱۲ ) نمونه بتن خود تراکم متشکل از سه (۳) نوع دانه بندی A، B و C مطابق منحنی C۱۹ جدول آیین نامه بتن ایران ، چهار (۴) نوع حجم خمیر مطابق طرح مخلوط ICAR و متناسب با تخلخل دانه بندی های مذکور ,ICAR+۵%)۲,ICAR-%۲(ICAR,ICAR+% با نسبت آب به سیمان ثابت (۴۵,۰) به منظور رسیدن به حجم خمیر و دانه بندی بهینه مورد ارزیابی قرار گرفت . آزمایش های اسلامپ جاری ، حلقه جی ، جعبه ال و قیف وی روی بتن های خودتراکم تازه و مقاومت فشاری ۲۸ روزه بر بتن های خودتراکم سخت شده انجام شد. نتیجه این تحقیق نشان می دهد، در هر دانه بندی ، مقدار حجم خمیر بهینه است که در بهینه سازی کارایی و مقاومت فشاری بتن های خودتراکم اهمیت دارد.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، چگالی انباشتگی ، بتن تازه ، مقاومت فشاری ، کارپذیری ، خمیر اضافی