آسیب شناسی شبکه معابر در بافت فرسوده شهرتهران

بافت های ناکارآمد یا همان فرسوده شهری باتوجه به تعریفی که در ادبیاتشهرسازی ایران داریم به طورعام با سه شاخص : ریزدانگی ، ناپایداری و نفوذناپذیری شناخته می شوند. شاخص نفوذناپذیری در بافت های فرسوده در ارتباط مستقیم با شبکه معابر می باشد. شبکه معابر را می توان رگهای حیاتی شهرها دانست که دربافت های فرسوده با آسیب هایی همراه است . این پژوهش بدنبال شناسایی این آسیب ها، تجزیه و تحلیل و ارائه ی راهکار به منظور تقلیل آسیب ها و معضلات ناشی ازآنها می باشد. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش کیفی (مصاحبه نیمه ساختاریافته ) می باشد. دادههای این پژوهش از طریق مصاحبه جمع آوری و نمونه گیری آن به روش گلوله برفی انجام شده و تا زمان اشباع ادامه داشته و نتایج آن به صورت تحلیل ساختاری جمع بندی شدهاست . نتایج این پژوهش نشان می دهد که مهمترین آسیب های شبکه معابر: ۱- عرض کم معابر، ۲- مشکل کمبود فضای پارک خودرو و تبعات ناشی از آن۳- عدم امکان تردد خودروهای امدادرسانی در مواقع بحران، ۴- تراکم جمعیتی بالا، مهمترین علل آسیب ها: ۱- طرح تفصیلی ناکارآمد، ۲- مناسب نبودن عرض و شرایط معابر برای ورود و عبور خودروهای امدادرسانی ، ۳- قرارگیری مراکز خدمات در فاصله های دورتر از محل سکونت به واسطه ی وجود خودرو، ۴- افزایش تعداد واحدهای مسکونی به واسطه ی نوسازی که افزایش شمار خودروهای شخصی در بافت را به دنبال دارد ومهمترین راهکارها: ۱- تسهیل و تسریع امر نوسازی ، ۲ - احداث پارکینگ در محیط بلافصل بافت مسکونی ، ۳- دسترسی حداقلی سواره غریبه به داخل بافت ، ۴- بازنگری تعریض معابردر طرح تفصیلی تعیین شد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، شبکه معابر ، نوسازی ، کالبدی