بررسی کیفیت ابنیه جهت سکونت در بافت فرسوده محله جوادیه تهران

فرهنگ شهر در دوره از تاریخ ، از سویی شکل دهنده به شهر و از سوی دیگر متاثر از وضعیت شهر بوده است . فرهنگ هر شهر، هم محل تجلی شهر و هم حامل حال و هوا و فضای معنایی است که شهر در درون آن توسعه و تحول می یابد. از این رو راهبرد اساسی برای شناسایی فرهنگ شهری، توجه به انواع یا اشکال گوناگون شهر در طول تاریخ است . شکل شهر، تبلور فضایی و شکلی حیات مدنی _ اجتماعی شهر و فعالیتهای جوامع شهری در مکان و زمان بوده که در ترکیبی از ذهنیت و عینیت ، ماهیتی ترکیبی و فرا دوبعدی یافته است . از سوی دیگر بریملی معتقد است شکل شهر با الگوهای جدید توسعه که بازتاب شرایط اقتصادی، تکنولوژیکی و حمل و نقلی است در یک چارچوب رقابتی در حال تغییر می باشد. بنابراین هر شهر به فراخور ویژگی های جغرافیایی ، اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی فرم خاص خود را شکل می دهد (پیربابایی ، ۱۳۹۶).شهر تهران به عنوان پایتخت سرزمین ایران ، در بر دارنده اقشار گوناگون افراد جامعه با فرهنگ ها و شیوه های متفاوت زندگی می باشد. همین تفاوت در فرهنگ ها و همچنین عواملی چون وضعیت اقتصادی افراد تاثیر قابل توجهی بر مورفولوژی شهر داشته است . لذا بافت شهری شامل انواع مختلفی از فرم و ساختار در کالبد پویا و در حال رشد تهران می باشد.محله جوادیه که در جنوب شهر تهران واقع شده است ، منعکس کننده تاثیر گذر زمان بر بافت شهر و فرسودگی آن می باشد. این محله که از قدیمی ترین محله های شهر تهران است ، با ویژگی مهاجرپذیر بودن و سکونت افراد ترک زبان تشکیل یافته است . همین امر اشاره به هویت و وجه تمایز جوادیه نسبت به دیگر محلات تهران دارد. اما امروز و در عصر حاضر، کاهش کیفیت ابنیه مسکونی جوادیه با توجه به استانداردهای مهندسی ساختمان و چالش های ایمنی از نظر مخاطرات طبیعی و آسیب های اجتماعی شایان توجه است . مرمت بافت فرسوده محله جوادیه امری مهم در جهت عمران و آبادانی این قسمت از پایتخت و رشد و پیشرفت آن می باشد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، هویت شهری ، مورفولوژی شهر ، کیفیت وایمنی ، محله جوادیه