پدیدارشناسی زندگی روزمره با تاکید بر حوزه خصوصی در شهر دزفول

حوزه­ خصوصی و حوزه­ عمومی در سبک زندگی رابطه­ دیالکتیکی با هم دارند که بسته شدن یکی به گسترش دیگری می انجامد. در تنگناهای حوزه­ عمومی، حوزه­ خصوصی در پی راه حل است. در جامعه­ امروز ایران حوزه­ خصوصی رشد بسیاری داشته است. پژوهش حاضر در جست­و­جو و بررسی سبک های نوینی از زندگی است که در چنین فضایی شکل­گرفته­ اند. مکان این پژوهش دزفول و روش آن کیفی بر مبنای پدیدارشناسی هرمنوتیک است. داده­ های میدانی از راه مصاحبه عمیق و نمونه گیری هدفمند و با توجه به تجربه­ زیسته­ اطلاع رسانان گرد­آوری شده است. در بخش نظری با هدایت میدان از نظریه تلفیقی بر اساس اندیشه های فیسک، دوسرتو، لوفبور، بوردیو، کلارک، هبدیج، گیدنز و ... بهره­ برده شده است و با این نظریه­ تلفیقی سبک­های نو در زندگی روزمره تحلیل شده است. یافته ­ها نشان می ­­دهد که با کم رنگ شدن حوزه عمومی، افراد به حوزه­ خصوصی پناه می­ برند و سبک های جدیدی ایجاد می کنند و به این ترتیب حوزه خصوصی رشد می ­کند. کنشگران اجتماعی با سرمایه اقتصادی و سرمایه فرهنگی خویش را متمایز و در عرصه های مختلف زندگی خود بازاندیشی می­ کنند، گسترش حوزه­ خصوصی به خودآفرینی می انجامد، به بیان دیگر سبک زندگی نوعی مقاومت در برابر نظم مسلط است. گسترش حوزه­ خصوصی دلالت سیاسی دارد و نوعی نشانگان است که چون درمان عمل می­کند. زندگی روزمره بستر معنایابی است و کنشگران در زندگی روزمره از روش های خاصی برای خلق معنا و موقعیت های جدید بهره می ­گیرند.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی هرمنوتیک ، حوزه خصوصی ، حوزه عمومی ، زندگی روزمره ، سبک زندگی ، نشانگان