نقد شیوه خطی در تاریخ نگاری ادبی
محل انتشار: مجله نقد و نظریه ادبی، دوره: 6، شماره: 1
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 150
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NAQD-6-1_011
تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1401
چکیده مقاله:
شیوه خطی، رویکرد رایج تاریخ نگاری ادبی از گذشته تاکنون بوده است. این شیوه به رغم دارا بودن ارزش آموزشی و تسهیل یادگیری وقایع تاریخ ادبیات، نمیتواند برای پژوهش های دقیق تاریخ نگاری ادبی روشی کارا باشد و درنهایت به عرضه گزارشی ناقص و مبهم درباره وقایع ادبی منجر میشود. این مقاله به بررسی برخی کاستیهای این شیوه در مطالعه تاریخ ادبیات فارسی میپردازد و پنج کاستی رایج آن را که در بینش تاریخ نگاری ادبی معاصر ریشه دوانده است به شرح زیر معرفی میکند: ۱-ناتوانی در توصیف تغییرات تدریجی آثار و سنت های ادبی؛ ۲-ناتوانی در شناسایی روابط چندگانه بین وقایع ادبی؛ ۳-پیوسته نشان دادن مقاطع گسست به صورت نمادین؛ ۴-همگن سازی دوره های مختلف ادبی بدون توجه به سهم واقعی هریک و ۵-تعیین آغاز و انجام وقایع ادبی برخلاف واقعیت های تاریخی.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین هاجری
Assistant Professor of Persian Language and Literature, SAMT, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :