ادبیات همچون راهنمایی برای اخلاق: بازخوانی نسبت ادبیات و اخلاق در دو دوره اندیشه ورزی سارتر

در اگزیستانسیالیسم سارتر انسان در دو حوزه اخلاق و هنر در موقعیت آفرینندگی قرار دارد. سارتر این آفرینندگی را به امر خیالی نسبت می­دهد و معتقد است که هنرمند آنچه را در جهان واقعی نیست اما باید هست شود براساس آگاهی خیالی­اش می­آفریند. ما در این پژوهش قصد داریم ضمن بررسی نسبت هنر و اخلاق در دو دوره تفکر فلسفی سارتر، به این پرسش اصلی پاسخ دهیم که چگونه تلقی او از نسبت هنر و امر خیالی در دوره نخست زمینه مناسب برای رویکرد بعدی را آماده می­سازد؛ رویکردی که براساس آن ادبیات به عنوان شاخه هنری برگزیده می­تواند همچون راهنمایی برای ساختن ارزش­های اخلاقی­ به کار گرفته­ شود. ارزش­هایی که با مدد گرفتن از آگاهی خیالی و با مشارکت نویسنده و مخاطب آفریده و بازآفرینی می­شوند. بر این اساس خواهیم دید که در اگزیستانسیالیسم سارتر ادبیات نسبت انکارنشدنی با اخلاق دارد و می­تواند خلاء موجود در فلسفه وی، در زمینه احکام مدون اخلاقی را پر ­کند.

کلیدواژه ها:

امر خیالی ، ادبیات ، اخلاق ، اگزیستانسیالیسم ، سارتر