تدوین مدل جامع ساماندهی ترویج کشاورزی با رویکرد نظریه آشفتگی

پژوهش حاضر به منظور بررسی کاربرد نظریه آشفتگی در ساماندهی ترویج کشاورزی استان فارس انجام گردید. جامعه  آماری ۱۸۶ نفر از کارشناسان ترویج کشاورزی استان فارس می باشند که برای بررسی دیدگاه آنان از روش تمام شماری استفاده شد. ابزار تحقیق، پرسشنامه بوده که روایی محتوایی و شکلی، با نظر متخصصان مربوطه که شامل اساتید کمیته تحقیق و چند نفر از کارشناسان برتر ترویج کشاورزی می باشند، تائید گردید. جهت تعیین روایی سازه، شاخص میانگین واریانس استخراج شده محاسبه گردید. قابلیت اعتماد پرسشنامه نیز با پایایی ترکیبی تایید گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS۱۶ و Smart PLS انجام شد. نتایج نشان داد که نظریه آشفتگی و شاخص های آن حدود ۳۷ درصد از واریانس عاملین ترویج، ۲۲ درصد از واریانس فعالیت های آموزشی-ترویجی، ۳۱ درصد از واریانس سازمان و مدیریت ترویج، ۲۱ درصد از واریانس شاخص های زیرساختی-آموزشی، ۱۸ درصد از واریانس آموزش های انبوهی رسانه ای، ۱۱  درصد از واریانس اعتبارات ترویجی، و ۲۲ درصد از واریانس ارتباطات ترویجی را تبیین می کنند و به طور کلی سازه های موجود در مدل نیز حدود ۶۲ درصد از واریانس ساماندهی ترویج را تبیین می کنند. بیشترین درصد تبیین مربوط به فعالیت های آموزشی-ترویجی (ضریب مسیر=۴۲۶/۰) و ارتباطات ترویجی (ضریب مسیر=۰.۳۶۲) می باشد در حالی که شاخص های زیرساختی-آموزشی و آموزش های انبوهی رسانه ای اثر منفی بر ساماندهی ترویج از خود نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

نظریه آشفتگی ، اثر پروانه ای ، جاذب های غریب ، خودسازماندهی ، ترویج کشاورزی