اثربخشی مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر سرسختی روانشناختی و استرس ادراک شده زنان دارای همسر معتاد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبت­نگر بر سرسختی روانشناختی و استرس ادراک شده زنان دارای همسر معتاد بود. در یک پژوهش نیمه­آزمایشی ۳۰ زن دارای همسر معتاد با روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و به­طور تصادفی در گروه­های آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) تقسیم شدند. برای گروه آزمایشی ۱۰ جلسه دو ساعتی مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبت­­نگر در ۱۰ هفته برگزار شد و  گروه گواه در طول این مدت هیچ­گونه مداخله روانشناختی دریافت نکردند. شرکت­کننده­ها توسط مقیاس سرسختی روانشناختی کوباسا (۱۹۸۲) و مقیاس استرس ادراک شده کوهن، کامارک و مرملستین (۱۹۸۳) ارزیابی شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس (آنکووا) استفاده شد. یافته ها نشان دادکه تفاوت معناداری بین دوگروه در سرسختی روانشناختی و استرس ادراک شده در مرحله پس­آزمون وجود دارد. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت­نگر بر سرسختی روانشناختی و استرس ادراک شده زنان دارای همسر معتاد موثر است. بنابراین، می توان از روانشناسی مثبت­نگر به­عنوان یکی از روش­های کمک به زنان دارای همسر معتاد برای کاهش استرس و افزایش سرسختی روانشناختی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر ، سرسختی روانشناختی ، استرس ادراک شده