تاثیر نگرش مثبت گرا بر توانمندسازی روانشناختی و دلبستگی شغلی معلمان کودکان کم توان ذهنی

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر توانمندسازی روانشناختی و دلبستگی شغلی معلمان کودکان کم توان ذهنی بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند استفاده شد. ابتدا ۶۰ نفر از افراد جامعه آماری به عنوان نمونه انتخاب شدند که از بین آنها ۳۰ نفر بر اساس نمره آنها در پرسشنامه ها به عنوان نمونه انتخاب شدند و با گمارش تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایشی و ۱۵ نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. روش گردآوری داده ها شامل دو روش کتابخانه ای و میدانی بوده اند. داده ها ازطریق پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر (۱۹۹۵)و دلبستگی شغلی ادواردز و کلیپاتریک (۱۹۸۴)جمع آوری گردید. به علت استاندارد بودن پرسشنامه ها روایی صوری آنها توسط اساتید راهنما و مشاور مورد تایید قرار گرفت. آزمودنی های گروه های آزمایشی به مدت ۸ جلسه و هفته ای دو بار و هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه تحت درمان روان درمانی مثبت نگر قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۲ انجام گرفت. نتایج نشان داد روان درمانی مثبت نگر بر دلبستگی شغلی و توانمندسازی روانشناختی و مولفه های آن معلمان کودکان کم توان ذهنی تاثیر مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

نگرش مثبت گرا ، دلبستگی شغلی ، توانمندسازی روانشناختی ، کودکان کم توان ذهنی