اثر تنش خشکی بر رشد و مقدار ترکیبات فنولی گیاه ریحان (Ocimum basilicum) در شرایط درون شیشه ای

گیاه ریحان (Ocimum basilicum) از جمله گیاهان باارزش دارویی بالا می باشد که اندامهای هوایی آن دارای ارزش غذایی و دارویی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی واکنش فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی این گیاه به سطوح مختلف تنش خشکی القا شده با پلی اتیلن گلایکول (PEG) انجام گرفت . برای این منظور بذر گیاه ریحان در محیط کشت MS دارای غلظت های مختلف PEG (۰، ۲، ۴ و ۸ میلی مولار) کشت گردیدند. بر اساس نتایج حاصل رشد گیاهچه ها تحت تنش خشکی کاهش معنی داری داشتند. با این وجود تنش خشکی مقدار فنول کل ، فلاونوئیدها و آنتوسیانین را به ترتیب ۷۵/۱۵ درصد، دو برابر و ۱۰/۲۴ درصد افزایش داد. با کاهش میزان دسترسی به آب، فعالیت آنتی -اکسیدانی گیاه افزایش یافت . بر اساس نتایج این پژوهش اعمال تنش خشکی (۲ میلی مولار (PEG را می توان به عنوان الیسیتور برای القای سنتز ترکیبات فنولی شامل فلاونوئیدها و آنتوسیانین بدون کاهش در رشد گیاهچه های ریحان در شرایط درون شیشه ای پیشنهاد کرد.

کلیدواژه ها:

ریحان ، تنش کم آبی ، فعالیت آنتی اکسیدانی ، ترکیبات فنولی