تعیین و بررسی مهم ترین روش فاصله ای اندازه گیری تراکم گونه درمنه دشتی و مطالعه بر روی مراتع دره باز شهرستان سرایان واقع در استان خراسان جنوبی

درصد سال اخیرارزیابی کمی ازمنابع طبیعی مورد تاکید و تایید اکثر قریب به اتفاق دانشمندان بوده ودرهمین ارتباط روش ها وتکنیک های زیادی برای ارزیابی کمی منابع طبیعی و پوشش گیاهی ابداع شده است . بنابراین این مطالعه به منظور مقایسه و کارایی روشهای فاصله ای در برآورد تراکم گونه درمنه دشتی (Artemesia sieberi) در منطقه دره باز شهرستان سرایان استان خراسان جنوبی انجام شد. به این منظور سه پلات شاهد ۱۰۰۰ متر مربعی در عرصه مستقر شد و در داخل هر یک از آنها تعداد بوته ها به طور دقیق شمرده شدند. سپس پنج روش فاصله ای شامل روش نزدیکترین گونه ، روش نزدیکترین همسایه ، روش ربعی نقطه مرکز، روش زیگزاگی و روش زاویه منظم با استقرار ترانسکت های ۵۰ متری به تعداد ۳ تکرار که در روی هر ترانسکت ۱۰ نقطه سیستماتیک انتخاب شده بودند، اندازهگیری شد. همراه با این اندازهگیری ها، مدت زمان صرف شده برای هر یک از روشها نیز یادداشت شد. نتایج تجزیه و تحلیل واریانس داده ها نشان داد که روش زیگزاگی دقیق ترین برآورد را از تراکم واقعی عرصه بدست می آورد. همچنین نتایج حاکی از آن است که روش زاویه منظم بسیار وقت گیر می باشد اما به طورکلی می توان بیان نمود که روش نزدیکترین گونه چون نیاز به زمان کمتری دارد، استفاده از آن می تواند مقرون به صرفه تر بوده و با توجه به توان آن در برآورد نزدیک تر به تراکم واقعی ، تا حدودی از دقت قابل قبولی نیز برخوردار باشد.

کلیدواژه ها:

روش پلات ترانسکت ، روش ربعی مرکز ، روش زیگزاگی ، نزدیک ترین گونه