توسعه یادگیری سیار با استفاده از امکانات شبکه های مجازی

پژوهش حاضر تلاش نموده است تا قابلیت های شبکه های مجازی برای توسعه یادگیری سیار را با مرور منابع معتبر تبیین نماید. با وجود اثرات منفی استفاده مکرر از شبکه های اجتماعی مجازی از جمله کاهش کتاب خوانی، می توان از شبکه های اجتماعی به عنوان بستری برای آموزش و یادگیری معلمان و دانش آموزان استفاده کرد. گردآوری و به اشتراک گذاری ویدیوها و عکس های آموزشی در شبکه های اجتماعی و نمایش آنها در کلاس درس، می تواند تا حدودی کمبود امکانات آزمایشگاهی و نبود وقت و زمان کافی برای انجام فعالیت های آزمایشگاهی را جبران کند. که کارکردهای وسیع این رسانه ها، لزوم مطالعه ی عمیق تر برای فهم بیش تر مسائل فرهنگی جامعه و توجه به ظرفیت بالقوه رسانه های اجتماعی برای دسترسی به اهداف رشد و گسترش کشور را ایجاب می کند. می توان در این زمینه دست به ارائه پیشنهاداتی همچون ترویج فرهنگ آموزش و یادگیری سیار توسط شبکه های اجتماعی توسط ایجاد گروه ها و کانال های تخصصی توسط اساتید و معلمان، ارائه اینترنت رایگان در مراکز آموزشی، و ایجاد شبکه های اجتماعی آموزش محور بومی نام برد. مطالعات بررسی شده از اثرات مثبت این روش در آموزش و یادگیری سیار را نشان دادند. مهم ترین مشخصه های این نوع از یادگیری عبارت است از در دسترس بودن، یادگیرنده محور بودن، شخصی و غیررسمی. از طرفی نبود زیرساخت ها، هزینه بالا، آشنا نبودن با این روش ها، و کمبود نرم افزارهای کاربردی از چالش های این روش یادگیری و آموزش است. با توجه به نتایج مطالعات مختلف، استفاده از این روش ها نیاز به آموزش اعضای هیات علمی و مدیران آموزشی دارد. نکته قابل توجه در این روش آموزشی، شخصی بودن و غیررسمی بودن یادگیری و یادگیری در هر زمان و مکان است، از طرفی نبود زیرساخت ها و ابزارها و هم چنین بالا بودن قیمت این تجهیزات، آشنا نبودن افراد با تنظیمات دستگاه ها و موارد اخلاقی از جمله حفظ حریم شخصی افراد از موانع پیش روی این روش آموزشی دانسته اند.

کلیدواژه ها:

شبکه های اجتماعی ، آموزش سیار ، یادگیری سیار