تاثیرات شعر و قصه و نقش ان ها در آموزش و یادگیری

برای بهبود نظام تعلیم و تربیت با توجه به گستره ی بسیار وسیع آن ؛ نخست لازم است نوع جامعه ای که درآن به نقش و جایگاه قصه می پردازیم را بشناسیم . در برسی جوامع و تا حدود پانزده سال قبل به دو نوع جامعه برمی خوریم : جامعه ی کشاورزی و جامعه ی صنعتی . هرکدام از این دو جامعه از ارتباطاتی یک سویه بهره می بردند و وسیله ی انتقال پیام در آنها عمدتا نوشته ، رادیو و تلویزیون بود . در اواخر قرن بیستم شاهد پیدایی جامعه ی دیگری به نام جامعه ی اطلاعاتی بودیم که اصلی ترین منبع در این جامعه دانش و اطلاعات است و عمده ترین سازمانهای آن مراکز تحقیقاتی ، دانشگاها و نظامهای آموزشی می باشد . در این جامعه ارتباطات دوسویه و چند سویه است و این توانایی علاوه بر افزایش دادن سرعت ارسال و دریافت اطلاعات باعث افزایش فوق العاده ی سرعت رشد دانش نیز شده است . بنابراین در بخش آموزش دیگر نیازی به حفظ کردن مطالب نیست و باید هدف گذاری ، برنامه ریزی و فرایندتدریس به سرعت از شیوه ی حفظ کردن و انبارداری اطلاعات به سمت ایجاد مهارت در فراگیرندگان به منظور توانایی دریافت اطلاعات مفید و مورد نیاز ، چگونگی تجزیه و تحلیل داده ها و کسب نتایج تولید دانش تغییر جهت دهد و زمینه برای یافتن روابط و حقایق به جای آموزش آنها فراهم شود . [۱]در همه قرون گذشته، قصه وسیله ای برای رفع نیازهای روانی کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان بوده است. سوالی که در روزگار ما مطرح می شود این است که امروز چه ابزاری بیش از سایر وسایل تربیتی در رفتار فرزندان ما موثر است؟ آنچه در می یابیم این است که با وجود گذر زمان قصه و قصه گویی همچنان می تواند فرزندان مان را در همه جوانب زندگی راهنمایی کند و با گسترش ذهن و تخیل آنان، تجربه های بسیاری را برایشان فراهم آورد. این نوشتار با هدف تاکید بر ضرورت احیای نقش قصه و قصه گویی در آموزش به روش توصیفی و تبیینی تنظیم گردیده است. [۲]

کلیدواژه ها:

قصه ، هدف ، آموزش ، یادگیری ، دانش آموز