سنجش مولفه های موثر بر باز آفرینی پایدار بافت های ناکارآمدی شهری (مورد مطالعه: منطقه ۳ شیراز )

بافت ناکارامد شهری به پهنه ای از شهر گفته می شود که در مقایسه با سایر پهنه های شهری از توسعه عقب افتاده، از تکامل حیات شهری جدا شده و مرکز مشکلات و نارسایی های شهری شده است. این در حالی می باشد که دارای درصد بالایی از جمعیت نیز می باشند. . پرداختن به بافت های ناکارامد شهر ها و برنامه ریزی بری انان ، جدای پرداختن به واقعیت های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی نبوده و مستلزم برنامه ریزی دقیق جامع و واقع گرایانه است. در این پژوهش پس از بررسی مفاهیم پژوهش، با اتخاذ رویکرد اجتماع محور، به شناسایی و تدوین شاخص ها و زیر شاخص ها پرداخته شده است تا با بهره گیری از اطلاعات به دست آمده از طریق پژوهش میدانی، به تحلیل شدت و ضعف، میزان اثر گذاری و ارتباط میان این شاخص ها پرداخت. در بخش تحلیل اطلاعات، به استفاده از جدول توزیع فراوانی؛ کشف روابط بین متغیرها و آزمون فرضیات تحقیق پرداخته می شود. نکته ی قابل ذکر پایین بودن حس تعلق مکانی در میان ساکنین محدوده مورد نظر است. در مورد متغیر وابسته مشارکت اجتماعی، متغیرهای مستقل مدت اقامت در محل همبستگی اجتماعی و ارزش های اجتماعی بر متغیر وابسته تاثیر مستقیم می گذارند. در مورد متغیر وابسته همبستگی اجتماعی، متغیرهای مستقل اعتقاد به ارزش های اجتماعی، تمایل به ترک محله، اعتماد اجتماعی و وابستگی مکانی بر متغیر وابسته تاثیر مستقیم می گذارند.

کلیدواژه ها:

بافت ناکارآمد ، بازآفرینی ، مشارکت اجتماعی ، منطقه ۳ شیراز