بررسی مدل علی رابطه مشغولیت رفتاری و شناختی با چالش پذیری تحصیلی با میانجی گری هیجان های امید، خستگی و اضطراب یادگیری در دانش آموزان دختر دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر، آزمون مدل علی رابطه مشغولیت رفتاری و مشغولیت شناختی با چالش­پذیری تحصیلی با میانجی­گری هیجان­های اضطراب، خستگی و امید یادگیری بود. به این منظور ۲۹۲ نفر از دانش­آموزان دختر سال اول دبیرستان شهر دزفول به روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند و در پژوهش شرکت کردند. آنان خرده­مقیاس­های مشغولیت رفتاری و مشغولیت شناختی پرسشنامه­­ی مشغولیت تحصیلی تینیو (۲۰۰۹)، خرده­مقیاس­ چالش­پذیری مقیاس تجدیدنظرشده­ی سرسختی تحصیلی (۲۰۰۵) و خرده­مقیاس­های اضطراب، خستگی و امید یادگیری از پرسشنامه­ی هیجان­های پیشرفت پکران (۲۰۰۲) را تکمیل نمودند. پس از گرداوری داده­ها، از روش تحلیل مسیر برای ارزیابی مدل پیشنهادی­ استفاده شد و اثرات غیرمستقیم با استفاده از روش بوت استراپ سنجش شدند. نتایج تحلیل نشان داد که مشغولیت شناختی اثر مستقیم و معنی­داری بر متغیرهای چالش­پذیری تحصیلی، خستگی و امید یادگیری دارد اما اثر مستقیم و معنی­داری بر اضطراب یادگیری ندارد. همچنین، مشغولیت رفتاری اثر مستقیم و معنی­داری بر اضطراب، خستگی و امید یادگیری دارد. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که مشغولیت رفتاری و شناختی دانش­آموزان با تکالیف تحصیلی می­تواند با کاهش اضطراب یادگیری و افزایش هیجان امید یادگیری بر گرایش افراد در پذیرش چالش­های تحصیلی بالاتر تاثیر بگذارد.

کلیدواژه ها:

مشغولیت شناختی ، مشغولیت رفتاری ، چالش پذیری تحصیلی ، اضطراب یادگیری ، امید یادگیری