بررسی جایگاه بازداشت موقت در قانون کیفری ایران

اصل بر آزادی متهم است و در نتیجه، بازداشت او باید امری استثنایی تلقی شود و به جز در موارد ضرورت تحقیق یابه عنوان اقدام تامینی باید ازبازداشت اجتناب گردد. قابل اعتراض بودن و لزوم تایید دو قاضی از مزایای بحث بازداشت موقت در قانون قبلی بود. یکی از مهم ترین معایب بازداشت موقت تاثیر روانی آن بر قاضی رسیدگی کننده به کیفر خواست است. سرآغاز یکی از موضوعات بسیار مهم در بحث آیین دادرسی کیفری اخذ تامین است. این موضوع در عمل نیز اهمیت زیادی دارد و نبود دقت و تناسب در اخذ تامین کیفری همواره مقام قضایی را با مشکلاتی روبه رو می کند. این موضوع پس از پایان بازجویی و انجام تحقیقات مقدماتی مطرح می گردد.در مقاله حاضر که ضمن بررسی مقاهیم کلی بازداشت موقت ، استفاده از آن در سایر کشورها و قوانین بین المللی نیز مورد بررسی قرار داده و همچنین جایگاه بازداشت موقت در قانون جدید آیین جدید دادرسی کیفری این نتیجه حاصل شد که در قانون جددی آیین دادرسی کیفری به بعضی از موارد مربوط به حمایت از متهم و حفظ ارزشهای انسانی او توجه شده است. برای مثال اعتراض متهم به قرار بازداشت موقت بعد از گذشت دوماه پیش بینی شده است البته به نظر میرسد پیشبینی این مدت کمی طولانی است .باید دانست که مکلف کردن قاضی به مستدل کردن ابقای قرار بازداشت موقت، همچنین ذکر موارد و جهات زیادی برای امکان صدور قرار بازداشت موقت در قانون مزبور، صدور قرار بازداشت موقت را تسهیل میکند.

کلیدواژه ها:

بازداشت موقت ، بازداشت ، آیین دادرسی کیفری