نقش نخبگان سیاسی و قومیتها در جامعه پذیری سیاسی و توسعه سیاسی

اصل تعیین سرنوشت و مشارکت سیاسی مردم در عرصه های سیاسی و اجتماعی یکی از اهداف اساسی انقلاب اسلامی ایران بوده است. نخبگان در معنای عام آن، طیف متعددی از سرآمدان و خواص جامعه را در بر می گیرد،ما مشخصا نخبگان سیاسی میتوانند نقش تعیین کننده ای در تحقق یا عدم تحقق اصل تعیین سرنوشت یا مشارکت سیاسی داشته باشند. پژوهش حاضر درصدد است تا نقش نخبگان سیاسی و قومیتها در جامعه پذیری سیاسی و توسعه سیاسی را مورد بررسی قرار دهد. نخبگان سیاسی در کشورهای اقتدارگرا و نیمه اقتدارگرا که ابزارهای اعمال قدرت را اغلب به صورتی کامل و متداوم در اختیار دارند می توانند نقشی محوری در مسیر توسعه یا عدم توسعه سیاسی در این دسته از کشورها ایفا نمایند. در این راستا بررسی چگونگی ایفای این نقش مهم، از اهمیت بسیاری به جهت کمک به شناخت عوامل تاثیرگذار در روند عدم پیشرفت یا پیشرفت ناچیز توسعه سیاسی در ایران برخوردار است. از این منظر، بررسی جایگاه نخبگان در تعیین سرنوشت و مشارکت سیاسی یکی از ضرورت های جوامع امروزی از جمله جامعه ایرانی در دوره جمهوری اسلامی ایران است. تحولات سیاسی اقتصادی کشورها نشان می دهد که تحولات هر یا جامعه به نقش نخبگان حاکم اجرایی و فکری وابسته است و دیدگاه ها و عملکرد آنان در اجرای برنامه های سیاسی- اقتصادی و اجتماعی، گسترش تشکل های مدنی و نحوه محقق شدن خواسته های مردم به میزان سرنوشت سازی موثر است. اینکه چه راهکارها و پیشنهاداتی برای پایدارسازی فرآیند پرورش نخبگان می بایست دنبال شود تا بتوانند عرصه مشارکت سیاسی را به نحو مطلوبی سامان ببخشند، اهمیت حضور نخبگان سیاسی و علمی در جامعه و حفظ ارتباط آنها با دولت و مردم، به منظور کارشناسی امور و ارائه کارکرد مثبت برای بهبود عملکرد نظام سیاسی و اجتماعی، بررسی میزان مشارکت اجتماعی و سیاسی این نخبگان و موانع رشد حضور مستمر آنان را در عرصه های گوناگون ضروری می کند.

کلیدواژه ها:

نخبگان سیاسی ، جامعه پذیری ، قومیتها ، تاثیرگذاری نخبگان.