پرورش احساس انعطاف پذیری در دانش آموزان با توجه به نقش مدرسه

انعطاف پذیری عبارت از فرایند توسعه تواناییهای فرد در مواجه با چالشهای عاطفی، اجتماعی و جسمی میباشد. درمان آسیبها به فرد توانایی بیشتری برای رویارویی با ناملایمات زندگی را میدهد. زمانی فرد در رویارویی با ناملایمات زندگی انعطافپذیر است که در پستی و بلندیهای زندگی، دست کمک دراز کند، بلند شود و به راه خود ادامه دهد به گونهای که چنانچه دفعه بعد با مشکل روبهرو شود بتواند مشکل را زودتر تشخیص دهد و با آن رفتاری متفاوت داشته باشد. بر این اساس مقاله حاضر در پی آن است تا تاثیر انعطاف پذیری را در زندگی دانش آموزان نشان دهد. دوران کودکی نقشی حساس و تعیین کننده در زندگی انسان دارد. توجه به این دوران تا آنجاست که اولا دوران کودکی را روانشناسان و صاحب نظران تعلیم و تربیت غالبا به عنوان برجستهترین مرحله در تکوین شخصیت انسان دانستهاند؛ ودوم اینکه پژوهشگران، وجود تعارضات، اختلالات و نابسامانیهای روانی در این سنین را از عوامل اساسی در بروز مشکلات در سراسر زندگی میدانند. در سیستمهای خانوادگی سالم اعضا، روابط عاطفی خوبی باهم دارند، نقشها انعطافپذیرند و افراد با یکدیگر مرتبط هستند، اما در سیستمهای ناسالم نقشها خشک و متحجرند. میزان انعطاف پذیری هر فرد بستگی به باورها، مهارتها و حمایتهایی که از او میشود، دارد. انعطاف پذیری تحت تاثیر تجربه های زندگی است و رفتار انعطاف پذیری بر اساس اعتماد به نفس و خوشبینی ایجاد می شود.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، اعتماد به نفس ، خوشبینی ، دانش آموزان.