مدل یابی رابطه دینداری و آسایش روانشناختی با میانجیگری خودکارآمدی، حمایت اجتماعی ادراک شده و معنای زندگی

این پژوهش با هدف بررسی روابط چندگانه بین متغیرهای دینداری، خودکارآمدی، معنای زندگی، حمایت اجتماعی ادراکشده و آسایش روانشناختی و ارائه مدلی برای پیشبینی آسایش روانشناختی توسط دینداری، خودکارآمدی، معنای زندگی و حمایت اجتماعی ادراکشده انجام شد و در آن، نقش واسطهای خودکارآمدی، معنای زندگی، حمایت اجتماعی ادراکشده در رابطه بین دینداری و آسایش روانشناختی بررسی گردید. روش پژوهش، توصیفی و طرح پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. نمونه، شامل ۴۴۶ دانشجو از بین دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ بودند که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه های دینداری، خودکارآمدی عمومی، معنای زندگی، آسایش روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراکشده استفاده شد. برای تحلیل دادهها از روش آمار توصیفی، همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد. یافتهها نشان دادند که الف): مسیر تاثیر دینداری بر خودکارآمدی و معنای زندگی، مثبت و معنادار ولی مسیر دینداری و حمایت اجتماعی ادراکشده، معنادار نمیباشد و همچنین مسیرهای بین خودکارآمدی و آسایش روانشناختی، معنای زندگی و آسایش روانشناختی، حمایت اجتماعی ادراکشده و آسایش روانشناختی نیز مثبت و معنادار میباشند. ب): حمایت اجتماعی ادراکشده به صورت مستقیم بر آسایش روانشناختی تاثیر معناداری میگذارد ولی دینداری به صورت غیرمستقیم و از طریق متغیرهای میانجی خودکارآمدی و معنای زندگی، بر آسایش روانشناختی تاثیر میگذارد، ازاین رو میتوان خودکارآمدی و معنای زندگی را بهعنوان متغیرهای میانجی مناسب در رابطه بین دینداری و آسایش روانشناختی در نظر گرفت. همچنین در این پژوهش،۵۱ درصد از تغییرات آسایش روانشناختی، توسط دینداری، حمایت اجتماعی ادراکشده، معنای زندگی و خودکارآمدی تبیین میشود.

کلیدواژه ها:

مدل یابی ، دینداری ، آسایش روانشناختی ، خودکارآمدی ، حمایت اجتماعی ادراکشده ، معنای زندگی و تحلیل مسیر