تصاویر ذهنی فردوسی در شاهنامه

کند وکاو در اثار گذشته به همان میزان که لذت بخش است این شائبه را برای محقق ایجاد می نماید که پا را از حد فراتر نهاده و بجای بررسی اثر به بررسی خود مولف روی آورد که این خود ضعفی بزرگ است در این مقاله نه سعی دربررسی اثر فردوسی بزرگ گشته نه قرار است این اثر وزین راروی باسکول توزین علم بگذارد . موضوع این مقاله شناسایی تصاویر ذهنی شاعر اثر در شکل بخشیدن به اثر است .یکی از مهمترین اهداف تدوین این پژوهش نا شناخته ماندن زاویای مختلف این اثر براستی ماندگار است . روش تحقیق این مقاله استفاده از سند کاوی شاهنامه نه جلدی چاپ مسکو و مطالعات کتابخانه ای است . دستاوردهای مقاله شناسایی زوایایی ولو اندک از اثر بزرگ مرد ادبیات ایران است. فردوسی بزرگ با به نظم کشیدن شاهنامه برای همیشه خود را در آسمان ادبیات ایران به ستاره ای بی بدیل تبدیل نموده است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، تصاویر ذهنی ، توالی ذهنی ، تابو