تسامح مذهبی مغولان در ایران

در سراسر تاریخ بشر، باورها و اندیشه های مذهبی، برجسته ترین زمینه پیدایش روابط حسنه یا خصمانه بین المللی بوده که با یکدیگر قرار داشته اند. تحولات مذهبی ایران در دوره ایلخانان مغول ( ۶۵۶-۷۳۶ ق) با رشد نسبی تفکر شیعی، در مقایسه با ادوار - پیش همراه بود. در این مقاله تلاش شده تا تسامح مذهبی مغولان در ایران و همچنین انگاره های عقیدتی و مذهبی مغول و نیز سیاست های ایلخانان مغول در قبال ادیان و مذاهب مختلف بررسی شود. به نظر می رسد مدارای مذهبی مغولان ناشی از رو تسامح جویی یا ناآگاهی و بی اطلاعی از ادیان و با بی تفاوتی مغولان به آداب دینی ملل تابعه و باورها و سنت های آنان بوده است. روش انجام پژوهش تاریخی حاضر، توصیفی تحلیلی می باشد. این نوشتار درصدد است با بازخوانی سیاست های ایلخانان مغول – در قبال ادیان و مذاهب مختلف، و به دست دادن تصویری روشن از اوضاع مذهبی این دوره ، صحت و سقم انگاره مذکور بررسی شود.

کلیدواژه ها:

مغولان ، دین ، مذاهب ، امرای مغول ، اوضاع مذهبی ، تسامح مذهبی ، شیعیان ، اسلام گرایی ، غازان خان ، اولجایتو ، گسترش شیعه