رتبه بندی روشهای حفظ محیط زیست شهری با رویکرد تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی

اگر درگذشته ، فضاهای سبز به علت وسعت محدود شهرها و سهولت دسترسی ساکنین به نواحی اطراف، بیشتر در جنبه های زیباسازی و ظاهرسازی سیمای نواحی شهرهای تجلی می یافت ، امروزه بدلایلی همچون افزایش جمعیت ، رشد فیزیکی شهرها، توسعه صنعت و وسایل نقلیه موتوری و درنتیجه ایجاد انواع آلودگی های زیست محیطی بطور جدی و به مثابه شش تنفسی شهرها مورد توجه قرار گرفته است . بطوری که در بسیاری از متون شهرسازی از فضاهای سبز شهری بعنوان یکی ازشاخص های مهم شناخت کیفیت محیط های انسان ساخت یاد می کنند. مهم ترین اثرات فضای سبز در شهرها، کارکردهای زیست محیطی آنها است که شهرها را به عنوان محیط زیست جامعه انسانی معنی دار کرده و با مقابله با اثرات سوء گسترش صنعت و کاربری نادرست تکنولوژی از یک سو و بالا بودن سطح زیبایی از سوی دیگر، باعث افزایش کیفیت زیستی شهرها می شوند .مهم ترین اثرات فضای سبز در شهرها تعدیل دما، افزایش رطوبت نسبی ، تلطیف هوا و جذب گرد و غبار است . سایر اثرات فضای سبز در شهرها نقش نسبی دارند ولی مجموعه اثرات فضای سبز حضور آنها را در شهرها اجتناب ناپذیر می کند به طوری که بدون وجود آنها ممکن نیست شهرها پایدار باقی بمانند. هدف از تحقیق پیش رو رتبه بندی روشهای حفظ محیط زیست با رویکرد تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی می باشد که پس از تحلیل و بررسی توسط نرم افزار سوپردیسیژن، گروههای بام سبز با وزن ۰.۲۴۴۳۶۴، کاشت درخت با وزن ۰.۲۳۶۴۰۱ و جمع آوری آب باران با وزن ۰.۲۱۸۸۹۳ به ترتیب رتبه های اول تا سوم را به خود اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، شهری ، فضای سبز