نقش امید به آینده، برنامه ریزی مطالعه و رضایتمندی از امکانات آموزشی در افت تحصیلی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش امید به آینده، برنامه ریزی مطالعه و رضایتمندی از امکانات آموزشی در افت تحصیلی دانشجویان دانشگاه یاسوج است. روش تحقیق، پیمایش علی- مقایسه ای و جامعه ی آماری تحقیق، دانشجویان مشروط و ممتاز دانشگاه یاسوج است که ۳۷۸ نفر شامل ۱۸۵ نفر مشروط و ۱۹۳نفر ممتاز به روش نمونه گیری نظام مند انتخاب شدند. ابزار تحقیق، مقیاس گرایش به امیدواری بزرگسالان اسنایدر (۱۹۹۴)، سیاهه ی مهارت های مطالعه کانگس (۲۰۱۱) و پرسشنامه ی محقق ساخته ی رضایتمندی از امکانات دانشگاه است که اعتبار آن ها به ترتیب مبتنی بر اعتبار محتوی و اعتبار سازه ای به روش تحلیل عاملی تاییدی است. بر اساس یافته های تحقیق، امید به آینده، آمادگی امتحان، مدیریت زمان و رضایت از کتابخانه در بین دانشجویان ممتاز به طور معناداری بیش از دانشجویان مشروطی است و پیش بینی احتمال وقوع مشروطی بر اساس این متغیرها با استفاده از رگرسیون لجستیک بیانگر این است که امید به آینده، آمادگی امتحان، مدیریت زمان و رضایت از کتابخانه قادر است به طور معناداری، احتمال وقوع مشروطی را پیش بینی کند. نتایج همچنین نشان داد، در بین متغیرهای جمعیتی بجز متغیر سکونت در خوابگاه، سایر متغیرهای جمعیتی قادر به پیش بینی معنادار وقوع مشروطی نیستند. با این وجود، یافته های پژوهش مبین آن است که از طریق ارتقای امید به آینده، آمادگی امتحان، مدیریت زمان، رضایت از کتابخانه و بهبود وضعیت خوابگاه ها، می توان افت تحصیلی را در بین دانشجویان کاهش داد.

کلیدواژه ها:

امید به آینده ، افت تحصیلی ، مشروطی ، برنامه ریزی مطالعه ، رضایتمندی