رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و کیفیت زندگی دانش آموزان

کیفیت زندگی از اساسی ترین مفاهیم روان شناسی مثبت گراست، بررسی میزان پیش بینی ابعاد کیفیت زندگی, شامل سلامت جسمی، سلامت روان، ارتباطات اجتماعی و ادراک محیط زندگی توسط ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده, شامل بعد گفت و شنود و بعد همنوایی بود. برای سنجش کیفیت زندگی از مقیاس کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و برای سنجش ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده از مقیاس تجدید نظر شده کوئرنر و فیتزپاتریک استفاده شد. روایی مقیاس ها از طریق همسانی درونی و پایایی آنها به روش آلفای کرونباخ تعیین شد. نتایج بیانگر روایی و پایایی مطلوب مقیاس ها بود. با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان میزان پیش بینی هریک از ابعاد کیفیت زندگی توسط دو بعد گفت و شنود و همنوایی الگوهای ارتباطی خانواده مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که در هر چهار بعد کیفیت زندگی, یعنی سلامت جسمی, سلامت روان, ارتباطات اجتماعی و ادراک محیط زندگی, جهت گیری گفت و شنود خانواده پیش بینی کننده مثبت و جهت گیری همنوایی پیش بینی کننده منفی بود. بنابراین, می توان گفت که ارتقا گفت و شنود خانواده پیش بینی کننده کیفیت زندگی فرزندان است, در حالی که تاکید بر همنوایی در خانواده از کیفیت زندگی فرزندان می کاهد.. [۱]

کلیدواژه ها:

الگوی ارتباطی ، خانواده ، رضایت از زندگی ، دانش اموزان .