تجزیه ارتباطی صفات زراعی با نشانگرهای ریز ماهواره (SSR) در ژنوتیپ های مختلف برنج در شرایط غرقاب و کم آبیاری

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 129

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ESCS-16-1_018

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1402

چکیده مقاله:

امکان بررسی اولیه ژن های کنترل کننده صفات کمی توسط روش تجزیه ارتباطی وجود دارد. در این پژوهش ارتباط بین صفات زراعی و نشانگر های مولکولی در برنج با استفاده از ۲۱ صفت زراعی و ۱۸۹ مکان ژنی حاصل از ۳۶ جفت نشانگر ریزماهواره بر روی ۵۹ ژنوتیپ برنج در شرایط غرقاب و تنش خشکی مورد مطالعه قرار گرفت. محتوای اصلاعات چند شکل (PIC) با میانگین ۰.۵۸ برآورد شد که نشانگر RM۶۰۲۲ با ۰.۳۲ کمترین چندشکلی و RM۵۶۴۷ با ۰.۸۱ بیشترین چندشکلی را نشان دادند. نتایج حاصل از تجزیه رگرسیون گام به گام برای صفات مرفولوژیکی نشان داد ۹۰ نشانگر در شرایط نرمال و در شرایط تنش خشکی ۶۹ نشانگر شناسایی شد. اکثر نشانگرهای مثبت در شرایط نرمال برای تعداد خوشه و تعداد روز تا گلدهی با ۹ نشانگر و در شرایط تنش خشکی وزن خوشه با ۹ نشانگر مشاهده شد. بیشترین توجیه تغییرات در شرایط نرمال مربوط به صفت تعداد دانه کل خوشه (۰.۸۳) توسط مکان های ژنی RM۶۳۲۴-E، RM۵۶۵۲-E، RM۶۱۷۹-F، RM۵۴۹-B، RM۵۷۶۱-D، RM۷۴۲۰-D و RM۴۶۲-B تبیین شد. در شرایط تنش خشکی بیشترین توجیه تغییرات مربوط به صفت وزن خوشه (۰.۷۰) توسط مکان های ژنی RM۷۱۱۸-G، RM۳۵۲۵-B، RM۵۷۶۱-B، RM۵۱۹-D، RM۷۵۴۵-A، RM۳۸-C، RM۷۰۹۱-A، RM۵۶۴۷-B و RM۶۱۷۹-E تبیین شد. نتایج نشان دهنده ارتباط برخی از نشانگرها با بیش از یک صفت است که خود نشان دهنده پیوستگی نزدیک این صفات با یکدیگر است که احتمالا تحت تاثیر ژن های چند اثره قرار دارند. تهیه نسل های در حال تفرق و نقشه های پیوستگی برای درک این موضوع ضروری می باشد.

نویسندگان

محمدرضا کریم

دانشجوی سابق کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی کشاورزی، گروه بیوتکنولوژی دانشگاه پیام نور تهران

حسین صبوری

دانشیار تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبدکاووس

محمدعلی ابراهیمی

استاد گروه بیوتکنولوژی دانشگاه پیام نور تهران

سمیه سنچولی

دانشجوی دکترای فیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبدکاووس

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Agrama, H.A., Eizenga, G.C., Yan, W., ۲۰۰۷. Association mapping of ...
  • An, Z.W., Xie, L.L., Cheng H., Zhou, Y., Zhang, Q., ...
  • Azizi, H., Aalami, A., Esfahani, M., Ebadi, A.A., ۲۰۱۷. Association ...
  • Badirdast, H.B., Salehi-Lisar, S.Y., Sabouri, H., Movafeghi, A., Gholamalalipour Alamdari, ...
  • Botstein, D., White, R.L., Skolnick, M., Davis, R.W., ۱۹۸۰. Construction ...
  • Bouman, B.A.M., Tuong, T.P., ۲۰۰۱. Field water management to save ...
  • DeWan, A., Liu, M., Hartman, S., Zhang, S.S.M., ۲۰۰۶. HTRA۱ ...
  • Doulati Baneh, H., Mohammadi, S.A., Abdollahi Mandoulakani, B., Rahmanpour, S., ...
  • Ebrahimi, A., Naqvi, M., Sabokdast, M.R,. Shelley Mirage Moradi, A., ...
  • Faridul Islam, A.S. Raihan Ali, M., Gregorio, M., Rafiqual Islam, ...
  • Habib, M., Bhat, K.A., Bhat, M.A., Parray, G.A., Dar, Z.A., ...
  • Henareh, M., Abdollahi Mandoulakani, B., Dursun, A., ۲۰۱۸. Association analysis ...
  • Nikzade Talebi, S., Aalami, A., Esfahni, M., Ebadi, A.A., ۲۰۱۶. ...
  • Noryan, M., Hervan, I. M., Sabouri, H., Kojouri, F.D., Mastinu, ...
  • Rabiei, B., Kordrostami, M., Sabouri, A., SAbouri, H., ۲۰۱۵. Identifi ...
  • Raiesi, T., Sabouri, H., ۲۰۱۵. Validation and association analysis of ...
  • Sabouri, A., Sabouri, H., Dadras, A.R., ۲۰۱۲. Analyze the relationship ...
  • Shirmohammadli, S., Sabouri, H., Ahangar, L., Ebadi, A.A., Sajadi, S. ...
  • Taheri, A., Seyedi, N., Abdollahi Mandoulakani, B., ۲۰۱۵. Association analysis ...
  • Tuberosa, R., Gill, B.S., Quarrie, S.A., ۲۰۰۲. Cereal genomics: Ushering ...
  • Verma, D.K., Srivastav, P.P., ۲۰۲۰. Bioactive Compounds of Rice (Oryza ...
  • Wen, W., Mei, H., Feng, F., Yu, S., Huang, Z., ...
  • Yu, J., Buckler, E.S., ۲۰۰۶. Genetic association mapping and genome ...
  • نمایش کامل مراجع