اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی هیجانی کیفیت زندگی وانعطاف پذیری روانشناختی طلاب دختر دارای اضطراب اجتماعی حوزه علمیه نایین

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی و انعطاف پذیری روان شناختی طلاب دختردارای اضطراب اجتماعی حوزه علمیه نایین اجرا شد. روش پژوهش از نوع نیمه ازمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. بدین جامعه پژوهش کلیه دانشجویان طلاب دختر حوزه علمیه نایین خواهد بود که تعداد آنان در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰، ۲۰۰ نفر گزارش می شود. از بین جامعه آماری ۳۰ نفر طلاب دختر دارای اضطراب اجتماعی حوزه علمیه نایین که نمره بالاتر از ۱۹ در مقایس اضطراب اجتماعی را کسب کرده باشند به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و طلاب دختر با علائم اضطراب اجتماعی که واجد ملاک های ورود به پژوهش بودند را برای شرکت به جلسه معارفه دعوت به همکاری خواهند شد. جهت جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و شرح موضوع پژوهش جلسه توجیهی برگزار شد. پس از کسب رضایت از تک تک اعضا جهت شرکت در طرح پژوهشی، از میان ۳۰ نفر گروه نمونه به صورت تصادفی، ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل گمارده شدند. سپس رویکرد آموزش مهارت های زندگی گیلبرت بوتوین ۱۹۷۹ در ۸ جلسه ۲ ساعت روی گروه ازمایش اجرا گردید. در صورتی که گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پذیرش عمل بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس به همراه اندازه گیری مکرر نشان داد که اجرای برنامه اموزش مهارت های زندگی توانسته است نمرات تنظیم هیجانی، کیفیت زندگی و انعطاف پذیری را افزایش بخشد و با توجه به تغییرات ایجاد شده می توان ادعا کرد این درمان تداوم داشته است.

کلیدواژه ها:

مهارت زندگی ، سرمایه عاطفی ، تنظیم شناختی هیجان ، اضطراب اجتماعی ، کیفیت زندگی