بررسی اثربخشی زوج درمانی رفتاری بر انطباق پذیری، صمیمیت عاطفی و کیفیتارتباطی والدین

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی رفتاری بر انطباق پذیری، صمیمیت عاطفی و کیفیت ارتباطی والدین است.روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل تمامی زوجینمراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۰ می باشد. آزمودنی ها شامل ۳۰ نفر است که از میان آنها تعداد ۳۰نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش و گواه جایگزینشدند. برای آزمودنی های گروه آزمایش جلسات زوج درمانی رفتاری به صورت گروهی برگزار شد و برای جمع آوری داده ازپرسشنامه های انطباق پذیری، صمیمت عاطفی و کیفیت ارتباطی والدین استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان دهندهاثربخشی زوج درمانی رفتاری بر انطباق پذیری، صمیمیت عاطفی و کیفیت ارتباطی والدین بود بنابراین میتوان گفت که ازرویکرد زوج درمانی رفتاری میتوان در مشاوره های ازدواج و خانواده استفاده کرد

کلیدواژه ها:

زوج درمانی رفتاری ، انطباق پذیری ، صمیمیت عاطفی ، کیفیت ارتباطی والدین