مدل یابی رابطه ساختاری میزان آمادگی کارمندان دانشگاه برای تغییر باتمایل آن ها به مشارکت

هدف کلی از انجام این پژوهش پیشبینی تمایل کارمندان به مشارکت بر اساس میزان آمادگی آن ها برای تغییر بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارمندان دانشگاه شیراز ( ۹۹۰ نفر) بود که با استفاده از روش نمونه گیری سیستماتیک ۳۵۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه آمادگی برای تغییر و پرسشنامه تمایل به مشارکت بود که پس از محاسبه و تایید روایی و پایایی آن ها با استفاده از روش تحلیل گویه و آلفای کرونباخ، توزیع و داده ها گردآوری شد. داده های پژوهش به کمک نرم افزار Spss و Amos و با استفاده از روش های آماری تی تست تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره (مدل معادله ساختاری) تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد: در حالی که آمادگی شناختی کارمندان از میانگین معیار کمتر بود؛ مابقی ابعاد آمادگی و آمادگی کلی کارمندان برای تغییر از معیار میانگین ۳ بیشتر بود. میانگین تمایل کارمندان به مشارکت نیز از معیار میانگین۳ بیشتر بود. مدل معادله ساختاری نیز نشان داد که آمادگی کارمندان برای تغییر، به طور مستقیم پیشبینی کننده ی معنیدار تمایل کارمندان به مشارکت می باشند. به این ترتیب که میان آمادگی کارمندان برای تغییر با تمایل آن ها به مشارکت رابطه مثبت معنی دار مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

تمایل به مشارکت ، آمادگی برای تغییر ، دانشگاه ، کارمندان