شیوع خستگی از دلسوزی در پرستاران در دوره شیوع کووید- ۱۹ : نقش بی مدنی محیط کار و همکارآزاری

پژوهش حاضر با هدف رابطه بی مدنی محیط کار و همکار آزاری با خستگی از دلسوزی در پرستاران در دوره شیوع کووید- ۱۹ صورت گرفته است. طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. در این پژوهش ۱۰۹ پرستار از طریق روش نمونه گیری در دسترس در پژوهش شرکت نمودند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه های مقیاس کیفیت زندگی شغلی (استام، ۲۰۰۹). مقیاس بی مدنی محیط کار (کورتینا و همکاران، ۲۰۰۱)، مقیاس تحریک بی مدنی محیط کار (بلا و اندرسون، ۲۰۰۵). مقیاس همکار آزاری لوگزامبورگ (استفگین و همکاران، ۲۰۱۹) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. در این پژوهش در دوران شیوع بیماری کووید- ۱۹ میزان خستگی از دلسوزی در پرستاران ۴۲/۰۳ درصد برآورد شد. همچنین در این پژوهش مشخص شد بی مدنی محیط کار و ه مکار آزاری با خستگی از دلسوزی در پرستاران در دوره شیوع کووید- ۱۹ به طور معناداری رابطه دارد (P<۰.۰۰۱). براساس یافته های مطالعه، کاهش بی مدنی در محیط و همکار آزاری از طریق آموزش های روانشناختی برای کارکنان بیمارستانی به ویژه پرستاران برای کاهش خستگی از دلسوزی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

پرستاران ، خستگی از دلسوزی ، بیمدنی محیط کار ، همکارآزاری ، کووید- ۱۹