بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی زوجین در حال طلاق

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی زوجین در حال طلاق انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ۶ شهر مشهد (چمن و شیرودی) در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. ۳۰ زوج با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر (۱۹۸۳) استفاده گردید. فرضیه های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار آماری Spss نسخه ۲۳ تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی زوجین در حال طلاق در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون تاثیر معناداری داشته است. زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، از طریق تمرین های تعهد رفتاری به همراه شیوه های گسلش و پذیرش و نیز بحث های مفصل درباره ارزش ها و اهداف فرد و لزوم تصریح ارزش ها، به افزایش صمیمیت زناشویی زوجین منجر شده است. درواقع این نوع آموزش با افزایش پذیرش، ذهن آگاهی و رفتارهای متعهدانه از کارایی لازم در بهبود صمیمیت زناشویی زوجین در حال طلاق برخوردار است.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد ، صمیمیت زناشویی ، زوجین در حال طلاق.