لزوم توانبخشی با سمعک (مروری بر آسیب شناسی شنوایی در سالمندان)

در مقاله مروری حاضر برخی مباحث مطرح شده در خصوص پردازش زمانی شنوایی و درک گفتار در سالمندان و نیز نقش تقویت و آموزش در آنها در مقالاتی از بانکهای اطلاعاتی Science Google Scholar PubMed Scopus Direct از سال های۱۹۷۱ تا ۲۰۱۹انتخاب و بررسی شدند. افت شنوایی از شایع ترین بیماری های مزمن در سالمندان است. استفاده از سمعک به منظور بهبود مشکل شنوایی، تاثیر مثبتی بر کیفیت زندگی این دسته از افراد دارد. پیرگوشی به کم شنوایی دو طرفه متقارتی اطلاق می شود که در نتیجه کهنسالی حاصل می شود و اکثر افراد بالای ۷۰ سال را متاثر می کند و اثرات آن در فرکانس های بالا که در درک گفتار اهمیت دارند، بیشتر می باشد. این کم شنوایی پیش رونده با ویژگی هایی همچون تغییر آستانه ادیومتریک و مشکلات درک گفتاری در محیط های نویزی مشخص می شود مشخص گردیده است که عوامل شناختی از قبیل توجه، حافظه کاری و سرعت پردازش اطلاعات نیز به طور قابل توجهی در درک گفتار در نویز و در سکوت نقش دارند. هر چند سمعک شنوایی فرکانسی را تقویت می کند، اما نمی تواند نقایصی را که در پردازش زمانی شنوایی رخ می دهد، جبران نماید. راهکار دیگر در این موارد استفاده از تربیت شنوایی می باشد. آموزش شناخت شنوایی محور می-تواند تا حدودی نقایص وابسته به سن در پردازش زمانی در مغز را بازسازی نماید و این ساخت پذیری به تویه خود منجر به بهبود مهارت های درکی و شناختی شود. با توجه به مشکلات پردازش شنیداری و ضعف درک گفتار در محیط های پرسروصدا در سالمندان کم شنوا و نیز اثر آموزش در افزایش توانایی های درک شنوایی در کهنسالی در درمان مشکلات ارتباطی این افراد، ارزیابی اولیه از پردازش شنوایی مرکزی و تربیت شنوایی را باید به عنوان یک اصل مد نظر قرار داد نقش شنوایی شناسان در فهم و درک اهمیت تربیت شنوایی و معرفی آن به عنوان قسمتی از برنامه تجویز سمعک در سالمندان کم شنوا بسیار حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

سمعک ، کم شنوایی ، سالمندان