طراحی مدل انعطاف پذیری منابع انسانی برای سازمان های دولتی با رویکرد فراترکیب

امروزه، به علت تغییرات روزافزون محیط، انعطاف پذیری منابع انسانی به عنوان عامل بقا و رشد سازمان­ها مورد توجه قرار گرفته است؛ در همین راستا هدف پژوهش حاضر، طراحی الگوی انعطاف پذیری منابع انسانی برای سازمان­های دولتی استان لرستان می­ باشد. پژوهش حاضر به لحاظ روش یک تحقیق پیمایشی، از نظر هدف یک پژوهش کاربردی، به لحاظ گردآوری داده ­ها یک پژوهش توصیفی - میدانی و از نظر استراتژی، استقرایی است. جهت تجزیه تحلیل داده­ ها از روش پژوهش کیفی با ماهیت اکتشافی استفاده شد. با رویکرد فراترکیب منابع مرتبط با موضوع انتخاب و پس از مراحل هفت گانه این روش، ابعاد و شاخص­ های انعطاف پذیری منابع انسانی به دست آمد. سپس به منظور تایید، تکمیل و بومی ­سازی مدل به دست آمده، با ۱۴ نفر از خبرگان دانشگاهی و اجرایی مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته انجام شد. نمونه ­گیری برای انتخاب خبرگان به روش گلوله برفی هدفمند انجام شد. یافته­های مصاحبه، تجزیه تحلیل و به روش تحلیل مضمون کدگذاری گردید. روایی و پایایی هر دو مرحله با روش میزان توافق دو کدگذار محاسبه گردید؛ مقدار آن ۸۳/۰ بود. پس از ادغام نتایج حاصل از فراترکیب و تحلیل مضمون، الگوی انعطاف پذیری منابع انسانی شامل ۸ بعد انعطاف پذیری وظیفه ­ای (با ۶ شاخص)،­ انعطاف پذیری مهارتی (۶ شاخص)، انعطاف پذیری رفتاری (۳ شاخص)، انعطاف پذیری شایستگی حرفه­ای (۱۰ شاخص)، انعطاف پذیری اخلاقی (۶ شاخص)، انعطاف پذیری ارتباطی (۶ شاخص)، انعطاف پذیری دانشی (۸ شاخص) و انعطاف پذیری فناورانه (۱۲ شاخص) می­باشد. مدیران برای رسیدن به مطلوب­ ترین وضعیت انعطاف پذیری، می­ بایست ترکیب متفاوتی از الگوها و ابعاد آن استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری منابع انسانی ، رویکرد فراترکیب ، انعطاف پذیری شایستگی حرفه ای ، انعطاف پذیری اخلاقی ، انعطاف پذیری ارتباطی