طراحی مدل هوش هیجانی در سازش روابط عاطفی با میانجی گری مهارت های ارتباطی در زنان متاهل

هدف: حفظ سازش در روابط زوجین مهمترین رکن پایداری بنیان خانواده است. ازاین رو پژوهش حاضر به منظور ارائه مدل هوش هیجانی در سازش روابط عاطفی با میانجی گری مهارت های ارتباطی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان اجرا شد. روش پژوهش: آزمودنی ها ۴۱۰ نفر از زنان دانشجوی متاهل دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸، بودند که پرسشنامه های ۹۰ سوالی هوش هیجانی بار- آن، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (DAS)، و پرسشنامه مهارت های ارتباطی کریستنسن و سالاوی(CPQ) را به صورت نمونه در دسترس تکمیل کردند. و تجزیه وتحلیل داده ها به روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزارAMOS و SPSS نسخه ۲۰ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد به طور مستقیم در مولفه های هوش هیجانی، مسئولیت پذیری و شادمانی بصورت مثبت و با ۹۹ درصد اطمینان و نیز تحمل فشار روانی بصورت منفی و با ۹۵ درصد اطمینان بر سازش عاطفی در زوج ها نقش دارند. در مورد رابطه غیر مستقیم مولفه های هوش هیجانی با سازش عاطفی با میانجی گری مهارت های ارتباطی به صورت مثبت و در سطح اطمینان ۹۹ درصد معنادار است. نتیجه گیری با توجه به نقش معنادار مولفه های هوش هیجانی، مهارت های ارتباطی، درمانگران می توانند در بحث بررسی و درمان مشکلات سازگاری زناشویی به بررسی میزان مسئولیت پذیری، شادمانی، افزایش تاب آوری در برابر فشار روانی و آموزش مهارت های ارتباطی در زوجین بپردازند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، سازش روابط عاطفی ، مهارت های ارتباطی