بررسی تاثیر اقامتگاه بومگردی بر زندگی افراد

اقامتگاه بومگردی به فضایی اطلاق می شود که امکان، اقامت، مشارکت، تفریح و کسب تجربه مبتنی بر کسب زندگی میزبان را برایبومگردان فراهم می سازد. ساختار و سازه اقامتگاه برگرفته از معماری سنتی و اقلیم منطقه می باشد. هویت در معماری بیانگر حس تعلقبه مکان است. در این پژوهش تحلیلی میدانی اقامتگاه بومگردی است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که علاوه بر هویت به خصوصیاتفیزیکی و فرهنگی در طراحی آن نقش به سزایی داشته است.استفاده از آداب و رسوم منطبق بر فرهنگ محله و مصالح استفاده شده منطبق با اقلیم منطقه و حفظ محرمیت از جمله مصادیق لاز ماجرا در تحقق موفقیت اقامتگاه بومگردی با رویکرد هویت محوری می باشد.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه ، بومگردی ، تفریح