ارزیابی توزیع فضایی خدمات آموزشی با تاکید بر عدالت اجتماعی (مورد مطالعه: منطقه یک شهرداری تبریز)

یکی از موثرترین راه های تحقق عدالت اجتماعی تامین فرصت های یکسان برای دسترسی عموم افراد جامعه به آموزش وپرورش است و همه آحادانسانی حق دارند از آموزش و پرورش یکسان برخوردار گردند.الگوی توزیع و دسترسی نامناسب خدمات عمومی مثل آموزش ازجمله عواملی استکه موجب محروم ماندن برخی شهروندان از امکانات و زیرساخت های شهری و پیامدهای منفی آنها می باشد. این الگوی توزیع نامناسب،جداگزینی های اکولوژیک و شکاف روزافزون و دوقطبی شدن مناطق و گروه های اجتماعی را در شهر سبب شده و دستیابی به مقدمات توسعهپایدار شهری را امکان ناپذیر می سازد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی و تحلیل توزیع فضایی مدارس موجود در منطقه یک شهرداری تبریزمی باشد. روش پژوهش توصیفی_تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد. داده های استفاده شده شامل نقشه شهر تبریز به تفکیک مناطق ،نواحی ومحلات شهرداری،نقشه موقعیت مراکز آموزشی و داده های جمعیت از سرشماری عمومی سال ۱۳۹۵ و ادارات مربوطه گردآوری شده است.تکنیکهای استفاده شده در این پژوهش: ،آماره موران و شاخص لکه های داغ می باشد.طبق نتایج بدست آمده بین توزیع مدارس و تراکم جمعیت درمنطقه مطالعه رابطه معنی داری وجود ندارد و همچنین الگوی پراکندگی مدارس براساس ضریب موران از الگوی تصادفی تبعیت می کند.

کلیدواژه ها:

توزیع فضایی ، مراکزآموزشی ، شاخص موران ، لکه های داغ ، عدالت اجتماعی ، تبریز