ارائه مدل ایمن سازی طرح هندسی راه های دوخطه مسیرهای درون شهری

روش مطرح شده در این پژوهش بر مبنای پارامتر جدید طراحی به نام نرخ تغییر انحنای یک قوس به همراه قوس هایاتصال آن (SCCR) هست. این پارامتر جدید برای داده های بسیاری ازلحاظ نرخ تصادف (AR) و نرخ هزینه تصادفات(ACR) مورد آزمایش قرار گرفت و مشخص شد که می تواند به عنوان توصیف کننده اصلی ایمنی مسیرها باشد. با درنظرگیری این پارامتر جدید و نیز بر اساس اطلاعات زیادی که از سرعت عملکردی و آمار تصادفات در اروپا و آمریکافراهم بود، رده های طراحی ایجاد شدند تا مقاطع مسیر ای را ازنظر ایمنی ترافیک در سه سطح طراحی خوب (خطر کم)،متوسط (دارای نقص های ایمنی متوسط) و ضعیف (خطرناک) تقسیم بندی کنند. این گروه های طراحی بر اساس سهمعیار ایمنی تقسیم بندی می شوند و یک فرآیند ارزیابی کمی (مقداری) ایمنی را برای راه های دوخطه درون شهری ایجادکرده اند. این سه معیار ایمنی عبارتاند از: سازگاری در طراحی، پایداری در سرعت عملکردی، تناسب و هماهنگی دردینامیک رانندگی. به منظور دستیابی به یک فرآیند ارزیابی کلی و سراسری، این سه معیار ایمنی باهم ترکیب شده وبه صورت یک مقیاس ایمنی سراسری درآمدند. همچنین توصیه هایی برای در نظرگیری شعاع مناسب قوس هایی که بعد ازطول مستقیم مماس می آیند (در حالت با یا بدون قوس های اتصال کلوتوئید) ارائه شده است و نیز نحوه جداسازیمماس های مستقل (طویل) از غیرمستقل (کوتاه) بیان شده است.

کلیدواژه ها:

نرخ تغییر انحنای یک مقطع قوسی شکل ، معیارهای ایمنی ، نرخ تصادفات ، AR ، نرخ هزینه تصادفات ، ACR ، راه های دوخطه برون شهری