بررسی رابطه بین سبک های حل مسئله، کمک طلبی تحصیلی با درگیری تحصیلی در دانش آموزان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در شهرآق قلا

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های حل مسئله، کمک طلبی تحصیلی با درگیری تحصیلی در دانش آموزان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در شهرآق قلا بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان (دختر و پسر) پایه های چهارم تا ششم دوره ابتدایی شهر آق قلا در سال تحصیلی ۱۴۰۰ – ۱۴۰۱ تشکیل دادند. از بین جامعه آماری به تعداد ۱۵۰ نفر برای نمونه از دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی به روش هدفمند (مبتنی بر هدف) انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های کمک طلبی تحصیلی ریان و پینتریچ (۱۹۹۷)، سبک های حل مساله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶) و درگیری تحصیلی ریو (۲۰۱۳) استفاده شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از آزمون پیرسون و به وسیله نرم افزارآماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین مولفه های سبک های حل مسئله و کمک طلبی تحصیلی (پذیرش کمک طلبی و اجتناب از کمک طلبی) با درگیری تحصیلی در دانش آموزان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در شهر آق قلا در دانشآموزان دارای اختلالات یادگیری رابطه معناداری وجود دارد (P<۰.۰۱). این یافته ها می توانند در سبب شناسی اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و نیز راهبردهای پیشگیرانه برای افزایش سبک های سازگار حل مساله، کمک طلبی تحصیلی و درگیری تحصیلی در دانش آموزان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی به کار روند.

کلیدواژه ها:

کمک طلبی تحصیلی ، سبک های حل مسئله ، درگیری تحصیلی ، اختلال نقص توجه/ بیش فعالی