پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و مهارتهای ارتباطی در زوجین شهر همدان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و مهارتهای ارتباطی در زوجین شهر همدان پایه ریزیشده است. روش انجام پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. جامعه - آماری این پژوهش شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ودرمانی شهر همدان به تعداد ۱۵۰ نفر (۷۵ زوج) می باشند. که در فاصله بین ماه های اسفند سال ۱۴۰۰ تا اردیبهشت ۱۴۰۱ جهت مشاوره و درمان به این مراکز مراجعه می کنند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس است که با استفاده از فرمول کوکران ۱ به تعداد ۱۰۸ نفر (۵۴ زوج) تعیین شد. برای جمع آوری داده های مورد نیاز در این تحقیق از پرسشنامه های استاندارد (۱- پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ ۲- پرسشنامه مهارتهای ارتباطی زوجین CPQ؛ ۳- پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (فرم - چندسوالی) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. در سطح آمار استنباطی به منظور رعایت پیش فرض ها از آزمون کلموگوروف اسمیرنوف (K-S) و همگنی واریانس ها استفاده شد. سپس به منظور بررسی و صحت و سقم فرضیات پژوهش از روش آنالیز رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد طرحواره های ناسازگار اولیه و مهارتهای ارتباطی توان پیش بینی کیفیت زندگی را دارا می باشد و ۷۰ % واریانس متغیر کیفیت زندگی به وسیله طرحواره های ناسازگار اولیه ومهارتهای ارتباطی تعیین می شود . با توجه به مقدار ضریب همبستگی ۰.۸۱۱ =R و مقدار t که بزرگتر از ۱.۹۶ می باشد و سطح معناداری (p) که کوچکتراز ۰.۰۵ می باشد بنابراین فرضیه مورد بررسی تایید شده و میتوان گفت طرحواره های ناسازگار اولیه و مهارتهای ارتباطی در پیش بینی کیفیت زندگی درزوجین شهر همدان موثر هستند.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار ، مهارت های ارتباطی ، کیفیت زندگی